Co tak wyje? Łona i Webber

[Zwrotka 1]
Narzekać nie ma za bardzo na co; to nierozsądny trud
Bo jedziemy pierwszą klasą, i to prawdopodobnie w przód
Zero opóźnień - był w tej sprawie komunikat
I ogolony konduktor, który zresztą mówi „dzień dobry” w pięciu językach
Wagon - kolos, foteli układ luźny
Miejsc sporo, znacznie więcej niż nielicznych podróżnych
I czy tu się wolno snuje lekkich rozmów aż po sufit nić?
Gdzie, chuja; wszyscy spięci. Nikt do siebie nie mówi nic

[Refren] x4
Bo słuchają
Co to tak wyje? Co to tak wyje tam w tle?

[Zwrotka 2]
I różnorodny płynie tu strumień koncepcji licznych
(co w zasadzie można zrozumieć, bo pociąg jest transgraniczny)
Pomysłów sporo, popartych tezą i cyfrą
W tej palącej kwestii: co tu uczynić, żeby to wycie ucichło
Na przykład taka się myśl, gromko jak na myśl, rozpycha
Żeby tu okna tak solidnie domknąć, to nie będzie słychać
A jeden mnie zwłaszcza głos wzruszył, co wzywał
Że się ten dźwięk zagłuszy, kiedy zaczniemy wszyscy groźnie pohukiwać

[Refren] x4
(Hu!)
Tylko
Co to tak wyje? Co to tak wyje tam w tle?