Kendin Olmak Zor İmpala

[Verse 1]
Hayat uzun bi' ip ve benim elimde değnek
Kolay mı denge kurmak, insanlara değmek?
Yarım kalan sayfaların hatrı yere düştü şimdi
Eğilmek olmaz, bize kalansa tertemiz delirmek

Onlar gökyüzüne bakmamışlar, iyilikleri seyrek
Kendi dertlerinde boğulmuşlar, bildikleri gerçek değil
Kafalarında boşluk, sorular cevapsız
Tam yanımda duran bu kalabalıksa bırakamadı zevzekliği

"Hoşça kal"lar öldürür bi' gençliği
Ya da bi' banka elvedalar sessizliğin gerçeği
Bi' tutsan elimi bil ki bırakırdım her şeyi
Ben senin gardıroptan aldım yalan denen gömleği

Damlatan bi' musluk bile doldurur bi' bardağı
Benim aram iyiydi zamanla fakat yalanmış arkadaşlığı
Bi' kol düğmesi kopar, aynaya doğrulur bakarsın
Doğmak ne garip şey ki bu insanın tek pişmanlığı

[Nakarat] (x2)
Her taraf yalandı her yaram kanarken
Üstelik de bertarafken hayat karşısında (sen)
Kendin olmak zor
Kendin olmak zor
Kendin olmak zor (zor ah)