[Intro: Brando]
Ε, yeah
Μαύρη Τετάρτη
Δεν ένοιωσαν ακόμα ότι παίζουμε ραπούλες φέτος
Ah!
[Verse 1: dPans]
Είμαστε απ' τους τρελούς πιο τρελοί
Απ' τους περίεργους πιο περίεργοι
Απ' τους υπερβολικούς λίγο πιο υπερβολικοί
Το σύστημα μού 'πε «Ώρα να γίνεις άντρας»
Διάλεξε ένα πρότυπο
Θες δάσκαλο, Θεό ή διοικητή;
Μα δεν με ψήνει, κι ας πιστεύω πως αγαπάν τα παιδιά τους
Οι πατεράδες που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους
Εγώ στους γιους μου θέλω όταν θα φύγω
Να 'χω αφήσει πίσω δέκα στίχους
Που θα δείξουνε κι αυτοί στα παιδιά τους
Που θα τους πουν να είναι ευαίσθητοι
Οι άντρες δακρύζουν, κι ας το σκουπίζουν στην άκρη του μανικιού
Θα τους πουν πως οι κοπέλες που αγαπούν δεν τους ανήκουν
Και πως δεν τις αξίζουν αν δεν τις υποστηρίζουν
Κι αφού εγώ μεγάλωσα λάθος, είπα να μην επαναλάβω
Όσα πρόλαβα πριν καν τα κάνω να καταλάβω
Κανένας μπάφος δεν αρκεί για να σου σβήσει τη θλίψη
Κανένα «μπράβο» δεν είπαν όσοι πια δεν είναι εκεί
Και, μάνα, σ' έχω παιδέψει
Ποιος να μας κοροϊδέψει;
Ποιος να μας πει ότι το βίτσιο σε καλό οδηγεί;
Ποιον καλλιτέχνη γιο θαυμάζεις;
Κι αφού γράφει τόσο μαύρα
Τι σκατά βρίσκεις στην τέχνη που πιστά υπηρετεί;
Τα μυστικά πήραν στο μνήμα όσοι δεν πήραν το μήνυμα
Να κόψουν όσο ήταν ακόμα μικρό το τίμημα
Κι αφήνω ένα λουλούδι για όσα δεν έχουμε πει
Κι ας ξέρω ότι είναι γραφτό να τα πούμε αργά η γρήγορα
Ε, yeah
Μαύρη Τετάρτη
Δεν ένοιωσαν ακόμα ότι παίζουμε ραπούλες φέτος
Ah!
[Verse 1: dPans]
Είμαστε απ' τους τρελούς πιο τρελοί
Απ' τους περίεργους πιο περίεργοι
Απ' τους υπερβολικούς λίγο πιο υπερβολικοί
Το σύστημα μού 'πε «Ώρα να γίνεις άντρας»
Διάλεξε ένα πρότυπο
Θες δάσκαλο, Θεό ή διοικητή;
Μα δεν με ψήνει, κι ας πιστεύω πως αγαπάν τα παιδιά τους
Οι πατεράδες που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους
Εγώ στους γιους μου θέλω όταν θα φύγω
Να 'χω αφήσει πίσω δέκα στίχους
Που θα δείξουνε κι αυτοί στα παιδιά τους
Που θα τους πουν να είναι ευαίσθητοι
Οι άντρες δακρύζουν, κι ας το σκουπίζουν στην άκρη του μανικιού
Θα τους πουν πως οι κοπέλες που αγαπούν δεν τους ανήκουν
Και πως δεν τις αξίζουν αν δεν τις υποστηρίζουν
Κι αφού εγώ μεγάλωσα λάθος, είπα να μην επαναλάβω
Όσα πρόλαβα πριν καν τα κάνω να καταλάβω
Κανένας μπάφος δεν αρκεί για να σου σβήσει τη θλίψη
Κανένα «μπράβο» δεν είπαν όσοι πια δεν είναι εκεί
Και, μάνα, σ' έχω παιδέψει
Ποιος να μας κοροϊδέψει;
Ποιος να μας πει ότι το βίτσιο σε καλό οδηγεί;
Ποιον καλλιτέχνη γιο θαυμάζεις;
Κι αφού γράφει τόσο μαύρα
Τι σκατά βρίσκεις στην τέχνη που πιστά υπηρετεί;
Τα μυστικά πήραν στο μνήμα όσοι δεν πήραν το μήνυμα
Να κόψουν όσο ήταν ακόμα μικρό το τίμημα
Κι αφήνω ένα λουλούδι για όσα δεν έχουμε πει
Κι ας ξέρω ότι είναι γραφτό να τα πούμε αργά η γρήγορα
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.