Στιγμές (Stigmes) Lobo & Novel 729

[Verse 1: Novel 729]
Αν το χτίσαμε σωστά θα το μάθουμε στο σεισμό
Τουλάχιστον το φτιάξαμε μέσα στο χαλασμό
Όταν κανείς λάθη σε κοιτάω με θαυμασμό
Γιατί η ανάσα ζωντανεύει με τον αναστεναγμό
Για να μην είμαι αγχωμένος, πάει να πει κοιμάμαι
Για να’μαι ακόμα θυμωμένος, πάει να πει θυμάμαι
Θέλεις να φύγουμε μα δε μου λες, που θες να πάμε
Πήγαινε με όπου να’ ναι , αρκεί μαζί σου να’ μαι
Είμαι η φωτιά που δεν ελέγχετε
Που όλο πάει κι έρχεται
Κάποιους τους ζεσταίνει, κάποιοι καίγονται
Κάποιοι δεν κατάλαβαν ποτέ μες τα κομμάτια μας τι λέγετε
Γιατί θέλουνε να βλέπουνε μονάχα όσα φαίνονται
Όταν οι γείτονες μας, σβήνουνε τις λάμπες
Και απ´ έξω ακούγονται μόνο σκυλιά και γάτες
Ψάχνουμε τ´ ανείπωτα και φτιάχνουμε μπαλάντες
Ζητιανεύουμε φωτιά μέσα στις στάχτες
Είμαι έξι μήνες κολλημένος σ´ ένα δίλλημα
Έχω τα πόδια κολλημένα στο ξεκίνημα
Έχω τα χέρια κολλημένα σ´ ένα μήνυμα
Και δυο μάτια που κολλάν στο ηλιοβασίλεμα
Παλεύω να σου το κάνω σαφές
Πως αυτές, οι ενοχές δε σου ανήκουνε
Πως είναι δανεικές, απ´ το χθες
Από λάθη αλλονών, των γονιών
Από τους καθηγητές που απο παιδί σου λένε φταις
Απόψε πέταξες ψηλά όπως τα χελιδόνια
Που ξεφεύγουν απ´ το Αιγαίο να μη δουν χειμώνα
Έψαχνα δύναμη γίαυτο έβαλα τα κλάματα
Μ´εκανες και κοίταξα το φόβο μου κατάματα