Η Γη των Λωτοφάγων (I Gi ton Lotofagon) Wednesday Night Cypher

[Intro: Marseaux & dPans]
Ποια πρύμνη, ποια πλώρη;
Το κατάστρωμα πιάνει σκουριά
Κι εκείνο το αγόρι
Της σειρήνας το τραγούδι ξεχνά
Του είπαν πως οι λωτοί
Σε βοηθούν να ξεχνάς τα φαντάσματα
Γιατί έρωτες που μείναν μισοί
Πονούν σαν τραύματα, ξέχνα με εσύ

[Verse 1: Brando]
Κι αναρωτιέται ποια πόλη, ποια χώρα, ποια θάλασσα
Με ταξιδεύει πια, για πού έχω ανοίξει πανιά, ah
Αν χαρίζω πια τους στίχους μου σε άλλες
Αν τους χάρισα πότε σ' εκείνη πραγματικά
Κι εγώ όταν δένω πια, δε δένομαι
Δέθηκα στο κατάρτι μια φορά
Κι άλλη μια μ' εκείνη, πλέον απλά πορεύομαι
Στη μοίρα του άνεμου, στην αγκαλιά των κυμάτων
Απ' όταν έφαγα τους καρπούς της γης των Λωτοφάγων
Στα Καπηλειά λέω πως δε θυμάμαι ποιος είμαι
Μου φέρνει μια κοπέλα με αθώα ματιά
Κι εγώ αντιδρώ μηχανικά
Το πρωί θα φύγω πριν ξυπνήσει
Πριν μάθει για 'μένα πολλά, ah
Και τα ρομάντζα θα γίνουν ρουτίνα
Κάθε μήνα τον έρωτα λιγότερο θυμάμαι
Στους Θεούς προσεύχομαι όλα καλά να πάνε
Τα βράδια να κοιμάμαι κενός, αλλά να κοιμάμαι