Δε Φoβάμαι (De Fovamai) 12os Pithikos (Ft. Sonqo Pura)

[Intro]
Έι γιο, πάμε λίγο, πάμε λίγο
Δεν φοβάμαι (δις)
Μάγκα, δεν φοβάμαι (δις)
Δεν έχω χρόνο να κοιτάζω αλλό πια το κενό
Δεν μένει τίποτα να χάσω, κάνω κάτι γι’ αυτό
Παλεύω για να επιβιώνω σε έναν κόσμο κακό
Δεν φοβάμαι, ρε· δεν φοβάμαι...
Υπάρχουν μέρες που τα πάντα μας πηγαίνουν στραβά
Δεν γονατίζουμε έτσι απλά, είναι τα σκαριά μας σκληρά
Γιατί από μικρά παιδιά μας ρίξανε στα βαθιά
Δεν φοβάμαι, ρε· δεν φοβάμαι...

[Verse 1: 12ος Πίθηκος]
Είμαι απ’ το Βότση· γορίλλες, λύκοι, Vamos Σαλονίκη
Ρίχτε χλέπες στον προδότη αν σας τύχει, θεία δίκη
Παίρνουμε ό,τι μας ανήκει εφόσον ζούμε στη φρίκη
Βαράμε χέρι στο τραπέζι, δεν χωράει νταβατζιλίκι
Βλέπεις μάθαμε νωρίς να ζούμε, δρούμε υπό πίεση
Βρώμικη πόλη ευδοκιμεί ματωμένη μάς ποίηση
Γράφω εδώ μέσα του Ταραντίνο με την εκδίκηση
Με γκρίζο στη ψυχή κουβαλάω καθαρή συνείδηση
Έχω ρίμες απ’ τον Πόντο και απ’ την Μικρά Ασία
Σκληραγώγηση δρόμου παιδεία· ανοίχτε βιβλία
Παραδέχομαι τα λάθη μου και κάνω πολλά
Δεν είμαι πρότυπο συγγνώμη, απλά’ μαι σάρκα κι οστά
Μια διασταύρωση κοπρόσκυλου, Rednose και Cane Corso
Δεν γαβγίζω θα ματώσω, κόβω χέρια όταν δαγκώσω
Δεν είμαι άλλη μια φθηνή ρεπλίκα της Αμερικής
Το πιο ατόφιο που θα βρεις· Made in crisis, Made in Greece
Στήθος από μάρμαρο, φωτιά καρδιά απ’ ατσάλι
Περήφανα χορεύω κοτσάρι και πεντοζάλι
Θέλει κάκαλα, άσσος· δύο γυμνές γροθιές στο ρίνγκ
Όσες δώσεις κι όσες φας σκληρή κι άδικη η ζωή
Μπορεί να βράδια μες στα κλαμπς να το ζούνε καλά
Μα παίζει ανησυχία, πόνος και θλίψη στη γειτονιά
Εγώ ασχολούμαι· ζω μ’ αυτά και προσεύχομαι συχνά
Να μην έρθει η ημέρα που θα δω τ’ αδέλφια μου σκυφτά