Άγγελος Και Δαίμονας (Aggelos Kai Daimonas) ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ | VITA PEIS

Κι αφήνω γραμμές σε βαρυμπιτα προσεύχομαι για σένα
Ευλογημένος ο ρυθμός μου ε νιώσε την βαρύτητα
Μάθε τον κώδικα για να ανοίξει η πόρτα
Μιλα βρωμικα, κρατα χαρτακια κι ασε τα υπολοιπα
Εχω τη θεα, την παρεα, εχω το φου
Εχω τον λογο προσωπο στον δρομο και παταω παντου
Δεν εχω πια τον αγγελο μου πεταξε αλλου
Μα δεν πειραζει εχω αγαπη και ελευθερη ψυχη αετου
Και πεταω πανω απο την πολη μου
Κοιταξα την ωρα κι εγραφε δυο και κατι το ρολοι μου
Κι απο το στομα μου στιχακια με παθος
Κι απο το ματι κυλαει το δακρυ γιατι ειμαι παλι καπως
Κι ας ειμαι βραχος ραγιζω στο βαθος
Γιατι η καρδια δεν παιρνει φαρμακο αν την πληγωσει καποιος
Κι αν ξημερωνει κι ο μορφεας ηταν σκαρτος
Και δεν ηρθε τοτε γραψε μου κατι δωσε μου αγαπη
Αργα το βραδυ παλι βγαζω απο τον πατο
Της καρδιας μου τα συναισθηματα μου σ' ενα πιατο
Ενα χαρτι ειναι καυτο, ειναι φρεσκο, ειναι γεματο
Παρε μια γευση κι ακολουθησε τον γατο
Παρε μια θεση στην καρδια μου πανω η κατω
Και βαλε εκει τον θρονο σου διαλεξε τον δρομο σου
Μυριζει το αρωμα σου δεν χανομαι ετσι απλα
Δεν νιωθει ομορφα η βασιλισσα χωρις βασιλια
Ο κυριος αρρωστος φυσαει αγαπη στον αερα
Ειναι κοντα σου καθημερινα περνα απ' την γειτονια σου
Κλεφτα θα μπω απ' το μπαλκονι σου φαντασου
Μα η λογικη με πνιγει και μου λεει στασου
Κι αν με πετυχεις να μου πεις γεια χαρα
Ξερεις οι θρυλοι δεν πεθαινουν το κεφαλι εχουν ψηλα
Νιωθω οτι γραφω μα δεν τα βαφω μαυρα
Δειχνω πως οι δρομοι μεγαλωσαν εναν αντρα