Λόλα (Lola) Xylina Spathia

Στέκομαι μέσα στη βροχή στο δρόμο
Αργά το βράδυ το Σάββατο
Κοιτάει και με τρυπάει τατού στον ώμο
Κάτω από μαύρο αδιάβροχο
Όμορφη σαν παραμύθι
Όμορφη σαν ζωγραφιά
Από τότε γυρνάω σαν χαμένο σπουργίτι
Κι όταν βρέχει πονάω

Είναι η Λόλα
Τα καίει όλα, όλα
Βάζει παντού φωτιά
Χείλια σαν φλογοβόλα

Γι’ αυτήν είν’ όλα τα μπουκάλια άδεια
Γυαλιά σπασμένα στο πάτωμα
Γι’ αυτήν στα χέρια μαχαιριές, σημάδια
Χιλιάρες φεύγουν κοπάδια
Όμορφη σαν παραμύθι
Όμορφη σαν ζωγραφιά
Από τότε γυρνάω σαν χαμένο σπουργίτι
Κι όταν βρέχει πονάω

Είναι η Λόλα
Τα καίει όλα, όλα
Βάζει παντού φωτιά
Χείλια σαν φλογοβόλα