Άρθρο 84 (Arthro 84) Vevilos

[Intro]
Είχα κουραστεί να μπαινοβγαίνω στις φυλακές
Και άρχισα να αναρωτιέμαι για τη ζωή μου σε αυτή τη χώρα
Είχα σπαταλήσει ατέλειωτες ώρες στις αίθουσες του δικαστηρίου και στον κλεφτοπόλεμο με το κράτος
Κανένας δεν καταλάβαινε αυτά που έγραφα
Και όλοι με θεωρούσαν δαιμονισμένο
Ίσως γιατί νόμιζαν ότι έτσι θα απαλλαγούν από την παρουσία μου

[Verse 1]
Η παρουσία μου είναι η μόνη περιουσία μου
Μία σανίδα σωτηρίας στην Αχερουσία μου
Μία προσβολή έσχατου είδους, ποινικά κολάσιμη
Και η τιμωρία μου δεν είναι εξαγοράσιμη, γι' αυτό
Απόψε δεν θα βγω απέξω για προαύληση
Θα περιμένω να με πάρουνε για ανάκριση
Έτσι και αλλιώς, αυτά που είναι να γράψω έχουν ήδη εκδικαστεί
Μα αν χρειαστεί, το στόμα μου θα ράψω με κλοστή
Αγαπητοί μου συγκρατούμενοι, καλοί μου φίλοι
Δεν είναι ποίημα αυτό εδώ που κάποιος θα απαγγείλει
Είναι γδαρσίματα, ουλές και χαρακιές για να ακουμπάω
Για να μου λεν από που έφυγα και που θέλω να πάω
Είναι στιχάκι χτυπημένο, υποδόριο
Να ψιθυρίζουν τα παιδιά στο περιθώριο
Ή τα ρεμάλια εκείνα, τ’ άγια που 'χουν μυαλά σακατεμένα
Που αν τα ρωτήσεις ξέρουν να σου πουν κάτι για 'μένα
Απόψε καίμε όσα προανέφερα, μάλλον αρνήθηκα το Άρθρο 84
Κι αυτό γιατί κατάλαβα για ’κείνον που δειλιάζει
Στον φόβο που συνήθισε, θα αρχίσει και να μοιάζει