Nie ma mnie dla nikogo Paktofonika

[Intro: Fokus]
Nie ma mnie dla nikogo...
Nie ma mnie dla nikogo...
Znasz to, nie?

[Zwrotka 1: Rahim]
O-o-ogólnie dostępne na bieżąco, istne życie na gorąco
Załatwiam sprawę pieklącą
Jak zwykle nowe się wtrącą, mą głowę zmącą
Często z równowagi wytrącą
Z czasem, wpływa to na mnie męcząco
Niepokojąco, z natłokiem spraw stresująco
Wiesz, w ciągłym pędzie, biegu, szarych ludzi szeregu
Czasem w błędzie. Szczegół! Pośród twardych reguł
I na śniegu ślady, ludzkiej defilady
Ściemniane obiady, zajob do przesady
Praca, laska, dom, wykłady, kumple i skład ponad składy
Super podkłady, wywiady, kolejne estrady
Całe miriady tych kwestii
Nie dałbym rady bez autosugestii
Załatwić tych z tych leżących w mej gestii
Wtłoczony w szablon monotonii jak w Diablo
Wyrwany z agonii, w matni problemowej toni
W nieustannej pogoni za spokojem
Czasem spędzanym we dwoje
Gdy nastroje tworzą sentymentalne przeboje
Kiedy wiem na czym stoję
Swoje, smutki na partnerki ramieniu koję
Całe roje spraw zostawiam poza pokojem
Poję energię na kolejne boje
Gnoję wewnętrzną paranoję
I w kierat wkraczam, wpierw się dwoję
Cele wyznaczam, potem troję
Z drogi nie zbaczam poza terytorium działań nie wykraczam
(Nie wykraczam) - przytaczam sens mej nieobecności
Z konieczności odcięcia od rzeczywistości
Bo smak wolności szkicuje
Szkielet życia abstrahującego od skłonności
Do zawiłości - do duchowej starości
Ogłaszam wszem i wobec, nie ma mnie dla ludzkości