Día de Muertos Spave (GRC)

Έχω καιρό να σε δω, κι αυτό μ'αρέσει πολύ
Μα εσύ μαθαίνεις για μένα, κι αυτό μ'αρέσει πολύ
Μη σου ξεφύγει κουβέντα, θα χουμε θέμα γιατί
Έχω τη ζήλια ρουφιάνα και 1 σκισμένο χαρτί
Όμορφη μέρα για να κάψω ό,τι έχει μείνει από μένα
Βγαίνω από το σώμα μου συχνά και καθομαι στον αυχένα
Από το δάσος μαζί, μαζί θα βγούμε μια μέρα
Πευκοβελόνες στους κροτάφους να τρυπάνε το δέρμα
Μέσα στο σπίτι πεταλούδες, που δεν πιάνει η αποχή
Στα δάχτυλά μου τρυγιρίζουν, πάνω μου αφήνουν σκόνη
Δεν έχουν χρώμα στα φτερά, ούτε σε συμπαθούν, συγνώμη
Οι δικές μου πεταλούδες βγαίνουν από το σιφώνι
Σκαμε γιορτινά ντυμένοι, πουστη, dia de muertos
Οι νεκροί μου μ'αγαπάνε, δεν μιλάω για πένθος
Τι να συγκρίνεις μωρό μου, μυαλό μου: πόνος κι φέτος
Όσα σκέφτουν σε 1 χρόνο, τα 'χω πει σε 1 μέτρο, γαμώτο
Μεγαλωμένος στο φως, μα κατάγομαι από μέρη που φοβάσαι να μπεις
Πόσο πιο ευγενικός?
Το δάκρυ κόβει τη μάσκα κάτω από το μάτι ουλή

Θα'ναι, χαζές μου σκέψεις, καταλήγουν σε γκρεμούς
Ακουμπάνε το δάπεδο και προκαλούν σεισμούς
Ένα παιδί χαμένο που βρέθηκες να ακούς
Γυρνάμε ματωμένοι σε κόσμους φανταστικούς..

Μικρέ μου έρωτα, στο πλάι μου αντάμωσε
Μαργιονέτα λίγο πριν αγγίξει την άλλη, σκαλώσε
Και να 'μαστε, πετάμε στα άστρα χαμένοι, αλλωστε
Τον έρωτα όποιος βρήκε, τον έζησε, μετά πάτωσε
Δεν χρειάζεται να δεις το φως για να ονειρεύεσαι
Στο χάος αιωρείσαι, αφήνεσαι, ανακατεύεσαι
Και πέρασε, βασίλισσά μου που κατέληξε
Καρδιά από πέτρα έκοψε, λεπίδα που ξεγέλασε
Το κάρμα θα με βρει
Αποφεύγω την αυγή
Οποιον δρόμο και να πάρω, οδεύω καταστροφή
Όταν τα γράφω γαμιόλα, κάνω θήλια το σχοινί
Και 'συ μπαίνεις χαμογελαστή, πετάς το σκαμνί
Στο δρόμο που με πήγαινες
Μόνο φίδια και υαινες
Το δάσος μου να καψεις, δεν φτάνουνε 10 χειμερες
Τον κόσμο μου να αλλάξεις, δεν παίζει γι' αυτό με μισήσες
Μα ακόμα περιμένω να μάθω το τι περίμενες
Σα φάντασμα εμφανίζομαι με μια και εξαφανίζομαι
Πόσο μιλάνε για μένα και ας μην γνωρίζουνε
Είπα στον Άδη: «αδερφέ τώρα πετάμε»
Μετά την πτώση, σε παράδεισο πατάμε..