Σώπα κι άκου (Sopa ki akou) Giorgos Mazonakis

Ο πρώτος πόνος άγριος πόνος και γνωστός
Ο δολοφόνος συνήθεις ύποπτος και αυτός
Στην ύπαρξη μου ένα σου φεύγω εν ψυχρώ
Μοιραία σφαίρα κι όμως ζω
Ο πρώτος πόνος θέλει το χάδι του καιρού
Πριν κλείσει χρόνος θα ‘μαι και μόνος μα και αλλού
Στο σπίτι κόσμος, βόλτες, ποτά και σινεμά
Να ‘ναι οι φίλοι μου καλά

Το ΄πιασα το νόημα, δεν είσαι ότι λες
Παίζεις με του κόσμου τις καρδιές
Και εξοργίζομαι με εμένα που έδωσα πολλά
Που σε αντίθεση με εσένα
Δάκρυα και ψιχάλες ένα

Σώπα κι άκου, πόνος είναι θα περάσει
Απ΄το χέρι άλλο χέρι θα με πιάσει
Και στο πάτωμα ριγμένα
Ρούχα, χρόνια αναμμένα
Ούτε ίχνος δεν θα μείνει απο ‘σένα
Σώπα κι άκου, πόνος είναι θα με κάψει
Μα μετά η λογική μου θα σε γράψει
Απο τα αρχικά της μέρας, απ΄τις ώρες κάθε μέρας
Σαν σκουπίδι θα σε πάρει ο αέρας

Ο πρώτος πόνος κρατιέται μέσα μου γερά
Εσύ συγχρόνως λυπάσαι τάχα φανερά
Πάνω στην ώρα, ραγδαία ήρθε η βροχή
Δε σου ξεπλένει την λερωμένη σου ψυχή