ที่ประจำ (Remember) Tattoo Colour

ในวันที่เธอจะจากฉันไป
ขอเวลาได้ไหมแค่ไม่นาน
อยากชวนไปเดินที่ที่เราคุ้นเคย
ตรงนั้นในวันที่เธอจับมือฉัน
วันที่เรายืนหลบฝนสองคน
ช่างหนาวกุมมือกันไว้ไม่ให้สั่น
ที่ริมทางเดิน
หลบฝนแทบไม่ทัน
ในร่มคันเดียวกัน
คือวันที่ฉันไม่เคยลืม
ยังจำได้ทุกอย่าง
ราวกับผ่านไปเมื่อวาน
เป็นเหมือนภาพยนต์
ที่ยังวนในใจฉัน
ไม่เคยจะจางและเลือนหาย
เป็นภาพวันดีๆ
หรือแค่วันเก่าๆ
ที่จะเล่าเป็นครั้งสุดท้าย
แค่ต้องการจะบอกซ้ำ
ตอกย้ำว่ารักเธอมากสักเท่าไหร่
บอกให้ฟังอีกทีถ้าในวันนี้
เธอจะต้องไป
หากว่าเธอยังจดจำ
ภาพวันเหล่านั้น
ยังคงเหมือนเดิม
เผื่อว่าจะทำให้เธอเปลี่ยนใจ
อยากจะชวนเธอขึ้นไปบนรถเมล์
เพื่อย้อนเวลาวันวานได้หรือเปล่า
เบาะตรงประตูที่ประจำของเธอ
เมื่อก่อนนี้ไม่ค่อยได้นั่งเท่าไหร่นัก
จำได้ไหมคนยิ่งเบียดยิ่งเยอะยิ่งดี
ยิ่งได้ชิดกันน่ะดีไปทุกอย่าง
อยากนั่งไปนานๆ
อยากให้ทางไกลๆ
ให้ฉันคอยเอาใจ
เธอยังสดใสไม่เคยเปลี่ยน
ยังจำได้ทุกอย่าง
ราวกับผ่านไปเมื่อวาน
เป็นเหมือนภาพยนต์
ที่ยังวนในใจฉัน
ไม่เคยจะจางและเลือนหาย
เป็นภาพวันดีๆ
หรือแค่วันเก่าๆ
ที่จะเล่าเป็นครั้งสุดท้าย
แค่ต้องการจะบอกซ้ำ
ตอกย้ำว่ารักเธอมากสักเท่าไหร่
บอกให้ฟังอีกทีถ้าในวันนี้
เธอจะต้องไป
หากว่าเธอยังจดจำ
ภาพวันเหล่านั้น
ยังคงเหมือนเดิม
เผื่อว่าจะทำให้เธอเปลี่ยนใจ
ขอแค่เพียงได้บอกซ้ำ
ตอกย้ำว่ารักเธอมากสักเท่าไหร่
บอกให้ฟังอีกทีถ้าในวันนี้
เธอจะต้องไป
หากว่าเธอยังจดจำ
ภาพวันเหล่านั้น
ยังคงเหมือนเดิม
เผื่อว่าจะทำให้เธอเปลี่ยนใจ
และคำว่ารักยังคงเหมือนเดิม
ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
เหมือนเดิม
จะยังคงรักเธอ
เหมือนเดิม