Dərində Orkhan Zeynalli

[Bənd 1]
Sən mənim dörd fəslimsən
Sən olmadan həyat keçmir, bil
Bu qədər millətlər, hərənin öz dili
Mənim sənə hisslərimi ifadə etməz heç bir dil

Sus... Qoy bir az yarpaqlar danışsın
Sevgidən şeirlər yox, qoy otaqlar danışsın
Nə qədər saf toxunuşa şahid olmuş
Sevgini üşüməkdən qoruyan isti yataqlar danışsın

Sənlə döyünmək varkən ürək olub dönmək sanki
Dirəyimə böyümək sarılıb, kimə elə bir örnək sayılır ki?!
Baxıb görünək insan kimi, inamım köynək sanki
Ləkələr görünər sap kimi, ya da şəffaf insan kimi

Sonda dönsək saf geri, bu evdə bizi nə gözləyir?
Sevincimizə baxıb qəhər kədərin üzünə -“Döz deyir”
Əl-ələ tutanda torpaq olur səma, dərələr isə bulud
Mən səni unudaram, bir sabah görünərsə qürub

[Nəqərat]
Tapsan dərində
Nə qədər üzüb getsən də hissləri
Son sözlərində desə
Nə fayda? Qəlb sevgi istəmir