Sokaklarda Evcil Feridun Düzağaç

Açtım pencereleri
Hayatım havalansın
Tel örgü çektim gözlerime
Huzurum bozulmasın
Adresim varmış haberim yokmuş
Sokaklarda evcilmişim
Ağlayarak uyumuş yağmur olmuşum rüyamda
Bana hasret bir çöl için
Artık sorularım yok merakımı sakladım
Kışlıkları çıkardım kalbimden
Eskilere kıyıp çöpe attım
Bir gün dönersem geri temiz bulmalıyım evi
Boyuyorum boyuyorum her yeri
İçimdeki kör deliği doldurmak ister gibi
Koyuyorum koyuyorum her şeyin yenisini