​kaosa vurgun Teoman

Bir savaş sonrası küllerimden doğmuştum sanki
Zehir zemberek düşüncelerimden o gece
Enerjiktim, kent ve tuz, hayat ve ölüm
Ayrıcalık ayrıcalık üstüneydi dünyada

Dore-Lame bir ayakkabı
Sesinde nikotin kadının, yanıma gelmiş
İyi de yokmuş, kötü de
Kırgınlık varmış dedi, sadece

Makyajı kötü, saçlarının sarısı da
Köhnelik kusulmuş gibi etrafa
Canım dinlemek de istemiyordu onu
Konuşmak da

Gözlerimi kaçırıp manzaraya baktım
Hürmetkâr palmiyeleri Fitzgerald′ın
Baktığım tarafta sallanıyorlardı rüzgârla
Gitsin istiyordum kadın, yalnızlığımın peşindeydim

Gece ve anlam, zor birleşiyordu
İnsanları seyredip sonumu hatırlatıyordu bana
Bakmamaya çalıştım etraftaki kadınlara
Kendime sarıyordum ama o zaman da

Pas içindeydim, her yerim kirli
Allah kahretsin dedim, hayat bir parodiydi