Τα Παιδιά Των Ανθρώπων (Ta Paidia Ton Anthropon) 12os Pithikos

[Verse 1]
Είμαι ρομαντικός την μούσα μου πηδάω κάτω από κίτρινο φώς (δες πως πάει) είναι τρελός φωνάζουν είναι τρελός κάντε στην μπάντα να ραπαρει ο Σαλονικιός
Don gorilla μίλα γέμισε τα φύλλα
Έχω πρόσωπο στον δρόμο δεν με ακούμπησε η ξεφτίλα μαύρες είναι οι μέρες και δεν με χωράει το σπίτι ραπαρω με την καύλα του παράνομου graffiti (ένα δύο) αναπολώ τις γλυκές αμαρτίες ρίσκα και παρανομίες δρομισιες ιστορίες αίματα και μελανιές για μαλακίες φάγαμε πεσιματα βγαλμένα από ταινίες
Κανένας δεν ξεφεύγει από το παρελθόν
Τα θυμάμαι κάθε πρώτη που δηλώνεις το παρών τα ζορικα παιδιά πάντα φλερτάραν με το τέρας και ερωτεύονται στα χρόνια της χολέρας
Σαν πειρατικό καράβι τσακισμένο μεσ'τα κύματα να φτιάξω την ζωή μου θέλω, όχι αλλά μπλεξίματα
Ακόμα δεν κρατάω τα προσχήματα
Να παν να γαμηθουν όσοι μας θέλουνε για θύματα
Τι; Στο περιθώριο διάσημοι
Γιατί η αληθινή μας όψη είναι και η πιο άσχημη (έτσι είναι η αλήθεια)
Δεν μας τυφλώσανε τα φώτα
Γαμαμε τα μυαλά της Ελλάδας χωρίς καπότα
Τα media πεινάσανε τους τρέχουνε τα σάλια τώρα που είμαστε χιλιάδες και μας βλέπουν με τα κυάλια
Εμείς η πλεμπα, τα λεσια, τα ρεμαλια
Τα παιδιά τους αγαπάνε αυτούς που λέγανε τσογλανια
Καλά τα λένε αλλά βρίζουν δεν είναι για εμάς στον κόσμο σας μιλάνε με το <<σεις>> και με το <<σας>> το είπα στην ταράτσα μου αυτό είναι ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Έτσι ξεσπάνε τα παιδιά της γειτονιάς

[Bridge]
Δύσκολες μέρες και νύχτες στην πόλη που όλοι έχουν κάτι να πουν
Η θέα στο υπόγειο βλέπει αγρίμια στην ζούγκλα εκεί θα μας βρούν

[Refrain]
Γράφουμε, νιώθουμε, αντέχουμε, είμαστε ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΩΝ
Γράφουμε, νιώθουμε, είμαστε τα ΠΑΙΔΙΆ ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΩΝ
Τα παιδιά των ανθρώπων