Çağırdım Orkhan Zeynalli

[Bənd 1: AiD]
Hər keçən günün sonunda eyni səhərlərdən bəhs edəndə
Süni günlər solğun üzümə süni gülüşü geydirəndə
Düşündüm, səhvmi qurulub, görən, daim dönən dünya?
Etdiyi fəlakətlərlə insanları söyən dünya

Fərqi yox, pessimist, optimistmi mövzularım
Dərin sayılan arzularım, dayazlaşdı sən gedincə
Gözümü çox çirkin səhnələrdə qapalı saxlamışdım
Gözüm yumulu qaranlıqda göz yaşına büründükcə

Qısa metraj filmlərdə baş rollar yadda qalmır
Bunu bilirdim, amma həyatımız bütöv zənn edirdim, yanıldım
Yenə də qırıq qəlbi yeni bir sevgiliylə bərkitmək istəmişdim
Göz yaşları yolumu kəsdi, ağladım

Sevmək qırıq qəlblə necə də çətin bir iş!
Qəmli dönüş, addımlarda həvəs yoxdur (ümid yoxdur)
Saxladım özümü, son nəfəsin intizarı da məni çox sıxırdı
Yoluma son, yoluma davam - çaşıb qaldım

[Nəqərat: Güla]
Mən həyatımı yenidən yaşamaq istədim
Ölüm astanasında
Mən güzgüdəki qəm kədərimi gizlədim
Gözümün qarşısında