Korytarze liceum W.E.N.A.
"Korytarze liceum" by W.E.N.A., released in 2020, is a #HipHop track that explores themes of youth, identity, and the challenges of adolescence. The lyrics reflect on the experiences and emotions tied to high school life, capturing a sense of nostalgia and the struggle for self-discovery. Musically, the song features a blend of smooth beats and introspective flows, enhancing its reflective tone. The track resonates with many young listeners, making it a significant piece in contemporary Polish hip-hop culture, highlighting the complexities of growing up.
Wiesz mam trampki w których kurwa jeszcze w liceum śmigałem
Teraz też w nich biegam kurwa
[Zwrotka 1]
Zatrzymaj zegar, później godziny wyzeruj
Cofnij się ze mną do czasu, kiedy byłem w liceum
Jego korytarze znałem na pamięć tak jak osiedle
Bo w domu nie miałem za fajnie
Pamiętam sztukę, którą trudno zapomnieć
Jej zapach, spojrzenie
To co miała na sobie zawsze zawalało z nóg nas
Nie mogliśmy ustać kiedy szła obok I przygryzała usta
Wtedy chodziliśmy palić po szkole
Wszyscy razem a my staliśmy zawsze koło niej
Każdy z nas czekał tylko na jej uśmiech
Choć żaden nie patrzył na jej twarz tylko bluzkę
Miała w sobie niewinną naiwność
Zmanierowana mimo że stawiała na wygląd
To nie była typowa głupia sztuka
Tylko wkurwiona, bo ktoś się jej znów narzucał
Nam dłużyły się dni w szkolnych ławkach
Matka wkurwiała się, że z ciuchów wciąż wyrastam
Wtedy chyba zaczął mi się stały związek
Odbiłem od tego towarzystwa I książek
Coraz rzadziej bywałem na lekcjach
Ona uciekała z domu, nie miała gdzie mieszkać
Nocowała u dobrych koleżanek
Ja w szkole przewijałem mordy wciąż te same
To był czas w którym bujałem się z Głośnym
Ona po klubach napierdalała dropsy
Nie wiem nawet czy miała kogoś na dłużej
Było coś z typem od nas zaraz po maturze
W końcu mówiła, że znalazła miłość
Widziałem ją w jej oczach jak leciała do Londynu
Teraz koleżanki pytają ją jej - "jak jest"? mówi -
On mnie napierdala - mówi rycząc w słuchawkę
Teraz też w nich biegam kurwa
[Zwrotka 1]
Zatrzymaj zegar, później godziny wyzeruj
Cofnij się ze mną do czasu, kiedy byłem w liceum
Jego korytarze znałem na pamięć tak jak osiedle
Bo w domu nie miałem za fajnie
Pamiętam sztukę, którą trudno zapomnieć
Jej zapach, spojrzenie
To co miała na sobie zawsze zawalało z nóg nas
Nie mogliśmy ustać kiedy szła obok I przygryzała usta
Wtedy chodziliśmy palić po szkole
Wszyscy razem a my staliśmy zawsze koło niej
Każdy z nas czekał tylko na jej uśmiech
Choć żaden nie patrzył na jej twarz tylko bluzkę
Miała w sobie niewinną naiwność
Zmanierowana mimo że stawiała na wygląd
To nie była typowa głupia sztuka
Tylko wkurwiona, bo ktoś się jej znów narzucał
Nam dłużyły się dni w szkolnych ławkach
Matka wkurwiała się, że z ciuchów wciąż wyrastam
Wtedy chyba zaczął mi się stały związek
Odbiłem od tego towarzystwa I książek
Coraz rzadziej bywałem na lekcjach
Ona uciekała z domu, nie miała gdzie mieszkać
Nocowała u dobrych koleżanek
Ja w szkole przewijałem mordy wciąż te same
To był czas w którym bujałem się z Głośnym
Ona po klubach napierdalała dropsy
Nie wiem nawet czy miała kogoś na dłużej
Było coś z typem od nas zaraz po maturze
W końcu mówiła, że znalazła miłość
Widziałem ją w jej oczach jak leciała do Londynu
Teraz koleżanki pytają ją jej - "jak jest"? mówi -
On mnie napierdala - mówi rycząc w słuchawkę
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.
Information
Users of Guests are not allowed to comment this publication.
There are no comments yet. You can be the first!