Esalat Yas (IRN) (Ft. Moer)

[مقدمه: موئر]
ما تو حصار هم
تو تو حصار من
من تو حصار تن
می خواد بذاره کم
پشت نقاب تنگ
منم نظاره گر

[پل: موئر]
عدالت مُرد
(صداقت مُرد، شرافت مُرد، قناعت مُرد، درایت مُرد، سخاوت مُرد، نجابت مُرد)
رفاقت مُرد
(قضاوت بُرد، حسادت بُرد، حماقت بُرد، حکایت بُرد، وقاحت بُرد، جنایت بُرد)

[همخوان: موئر]
کو؟ اصالتت کو؟
کو؟ اصالتت کو؟

[ورس ۱: یاس]
آه، اصالت و گم کردم من زیر پوسته های این شهر
قرق جبر، بلوف و جعل
دروغ محض، شنود و شک
جنون و جنگ، بلوغ جهل جلو چِشَم
غرور در شُرف مرگ
تومور درد قلمبه تر
حدود صد تا رخ دارم
نمی دونم کدومشم
این بالا ابر و مه، مضطرب، از تو له
منزجر از خونه، مثل مار از پونه
در پی روزنه، پشت سر پر تنش
پیش رو ممتنع، سرنوشت مبهمه
مثل برق و باد گذشت، داستانم همین شد
تو حیاط خونه مون حتی آسمانم زمین خورد
از اون طرف آینده شد از آن کیا
ما نشستیم به دوخت و دوز پارگیا
مخلص واقعی جاش و داد به ناخالصیا
عمق وجودم ظلمات مثل غار سیاه
با این حال با این دنیا دارم کار زیاد
رفتنی از نگاه مقابل داره میاد
نقشه ها ابترن، رهسپار سفرم
شرح حال رفتنم، از نگاه دفترم
می درم رو کِشِت این ترک رو بشه
خوار شدم تو چشت، خار میشم تو چشت
برگ و ساقه آدمه ولی مرده ریشه ها
که جاش و داده به خوی و خصلت گرگ بیشه ها
زبون به فرم نیش مار، گربه میشه هار
می شکنیم هم و، می رقصیم رو خرده شیشه ها
نامحسوس بد شدم طوری که عادی شه روندم
واسم مهم نبود حتی آتیش جهنم
واسه چاله های خودم چاه جدید کندم
خیلی وقته تو زندون خودم وکیل بندم
مقتدر توی قاب، منفجر تو نقاب
کوچه ها توی خواب، کوچ ما سوی خاک دیگری
این خونه ست؟
حرف نزن
می دونم که دارم یه کتاب نو رو از وسط می خونم