Zəncirbəndi Qaraqan

[Nəqarət]
Zəncirbəndi tac gəlin
Sözə ruhu ac gəlin

[Bənd: Qaraqan]
Mən getmişdim, dediniz gəlim
Düşüm o quyuya — isti və dərin
“Yanıram! Yanıram!” qışqıracam
Amma çəkməsin kəndiri geriyə əlin
Şüşəli körpülər, tüstülü güzgülər
Tilsimi qıracaq cadunu, düyünü
Gətirirəm evə bayramı
Nəsiminin dərisi mənim bayrağım
Edamı düyünüm

Meydanı bürüyür
Büyümün qalacaq altında
Qarnının üstündə ilanı sürünür
Haçadı dili
De nə üçün birinci yalanı
İkinci yalana bürüyə
Gözünə sarğını aslanın asaraq
Çevirir qoyuna
Bilməyənləri ki, söz silahdı
Sizi iftar edəcək Babil toruna
Çıxanı gorundan göz görsə də
Yenə inkar edəcək
Bu dəfə geriyə saydı yoxdu
Siz dedikcə “yox”
Mən israr edəcəm!