De Speelman Willem Vermandere

't Was in die stille zomeravond
Met nevens hem een kanne bier
Dat de speelman ons bekoorde
Op zijn oude schone lier

Ie zong zijn liedjes deur den avond
Van liefd' en oorlog lang geleên
Van vissers en matrozen
En in 't refreintje zongen we mee

Ie was voorzekers uit verre streke
Niemand wist precies van waar
Iе was niet glijk al d' andre
Surtout met zo nе kop lang haar

Ie was in maanden nie geschoren
Deur ruzie met zijne barbier
Veel liever dronk 'n een teugsje
Bie ieder liedj' een teugsje bier

Maar ie zong en dat was zeker
In een tale wel nie heel normaal
Maar toch nog meer verstaanbaar
Dan al dat vreemd kabaal

Van menschen van te lande
Van koetjes in de wei
Van de bruilofte te Kana
En van de meiskes bij de zee