[Verse 1: Bloody Hawk]
Ειπα τον πρόσωπο μου κερινο
Πέτρινο εξώφυλλο του νου μου
Κάτω απο το κιοσκι του ουρανού μου κάνω βήματα
Είμασταν άσχημοι και σήμερα
Εύχομαι για αύριο τα καλύτερα
Σκέψη μου εισαι χειμαιρα
Εντελώς δεν μενεις στο ανθρώπινο μας όνειρο
Καμία άμφισβητηση στο απόλυτο
Ποιος θα σπάσει το κουτί απ' την κανονικότητα που ζεις
Πως θα βγεις από το οχειρό
Πως θα δεις το κόκκινο
Μια ζωή καναπεδιστικη και ευκαιριακή
Κάθε μέρα κάνεις Κυριακή
Ολοήμερη καταχρηση για να έχεις υποψία ευτυχίας τη στιγμή της παρακμης Είσαι περήφανος για αυτό που ζεις;
Δεκάδες πρόσωπα σε έναν κοινό κεφάλι
Τη σκέψη μου πήραν χαμπάρι
Σε περιμένω στο απάρι ματωμένος
[Verse 2: Trouf]
Γίνομαι σπίρτο καιω παγωμένες μνημες
Στοιχειώνουν το μυαλό μου τις νύχτες όλες εκείνες
Το ειδωλό μου στο καθρέπτη οταν κοιτω , μου μοιάζει πάρα
Πολύ μπερδεμένο και το σπαω μοιάζει κατάρα
Θέλω να σε κοιτάζω μόνο όταν δεν με κοιτάζεις
Γιατί όσο με κοιτάζεις τόσο πιο ψέμα μου μοιάζεις
Και η ελπίδα για να ξανά σηκωθώ όταν στην πτωση φτάσω
Θέλοντας να ευελπιστω πως δεν θα ξανά χάσω
Είναι περίεργη η κατάσταση ώρες ώρες
Θέλω και να ανακαλύψω ομως πνίγομαι σε μπορες
Δεν με νοιάζει αν το εγω σου πάντοτε το μισος τρέφει
Γιατί η πηγή των γραπτων μου είναι ότι με καταστρέφει
Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει την μοίρα του
Δεν εμπιστεύομαι μορφή αλλά το χαρακτήρα του
Οταν νιωθεις μοναξιες κοιτα το φεγγαρι και μιλα του
Κι αν απαντησει κρατα τα λογια του φυλαχτο
Ειπα τον πρόσωπο μου κερινο
Πέτρινο εξώφυλλο του νου μου
Κάτω απο το κιοσκι του ουρανού μου κάνω βήματα
Είμασταν άσχημοι και σήμερα
Εύχομαι για αύριο τα καλύτερα
Σκέψη μου εισαι χειμαιρα
Εντελώς δεν μενεις στο ανθρώπινο μας όνειρο
Καμία άμφισβητηση στο απόλυτο
Ποιος θα σπάσει το κουτί απ' την κανονικότητα που ζεις
Πως θα βγεις από το οχειρό
Πως θα δεις το κόκκινο
Μια ζωή καναπεδιστικη και ευκαιριακή
Κάθε μέρα κάνεις Κυριακή
Ολοήμερη καταχρηση για να έχεις υποψία ευτυχίας τη στιγμή της παρακμης Είσαι περήφανος για αυτό που ζεις;
Δεκάδες πρόσωπα σε έναν κοινό κεφάλι
Τη σκέψη μου πήραν χαμπάρι
Σε περιμένω στο απάρι ματωμένος
[Verse 2: Trouf]
Γίνομαι σπίρτο καιω παγωμένες μνημες
Στοιχειώνουν το μυαλό μου τις νύχτες όλες εκείνες
Το ειδωλό μου στο καθρέπτη οταν κοιτω , μου μοιάζει πάρα
Πολύ μπερδεμένο και το σπαω μοιάζει κατάρα
Θέλω να σε κοιτάζω μόνο όταν δεν με κοιτάζεις
Γιατί όσο με κοιτάζεις τόσο πιο ψέμα μου μοιάζεις
Και η ελπίδα για να ξανά σηκωθώ όταν στην πτωση φτάσω
Θέλοντας να ευελπιστω πως δεν θα ξανά χάσω
Είναι περίεργη η κατάσταση ώρες ώρες
Θέλω και να ανακαλύψω ομως πνίγομαι σε μπορες
Δεν με νοιάζει αν το εγω σου πάντοτε το μισος τρέφει
Γιατί η πηγή των γραπτων μου είναι ότι με καταστρέφει
Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει την μοίρα του
Δεν εμπιστεύομαι μορφή αλλά το χαρακτήρα του
Οταν νιωθεις μοναξιες κοιτα το φεγγαρι και μιλα του
Κι αν απαντησει κρατα τα λογια του φυλαχτο
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.