Οικογένεια (Oikogeneia) Logos Timis

[Verse 1: Eleuthero Pneuma]
Είχα ένα φίλο που γίνανε τρεις
Οι τρεις 'γίναν πέντε κι οι πέντε τριάντα, κι έναν που μου ’πε
Πως ήρθε κρυμμένος σε μία νταλίκα Τουρκία-Ελλάδα
Δεν έχω φίλους που μισούνε ξένους, γιατί έχω φίλους ξενιτεμένους
Rapάρω για το περιθώριο της κοινωνίας, τους καταραμένους
Είχα μια γυναίκα που λέει μ' αγαπάει
Και πάλευε φρίκες μου τα πρωινά
Μια μάνα που μονή μας άνθησε γυναίκες με αρχίδια αντρικά
Έχω ένα τόπο που δεν με χωράει
Και μια πατρίδα που λίγο με νοιάζεται
Να 'ναι καλά οι rapάδες
Που βγάζουνε πράμα για να ’χω να εκφράζομαι
Δεν είμαι 'δω για να δώσω τη λύση γιατί είμαι το πρόβλημα
Γιατί έχω κόλλημα, το παράθυρο μπούκα, μουνόπανα
Και από 'Σαλόνικα Κρήτη λογότυπα
Που ξεφυτρώσαν αυτά τα κωλόπαιδα
Λένε για κώδικες, φάρα και ενότητα
Δεν ζήτησα πολλά, μιλάμε ανθρώπινα (ανθρώπινα)
Έχει καεί ο Θανάσης, eh, πάλι ξέχασε όσα του είπες
Μα θυμάσαι να χαμογελάει
Την τελευταία φορά που τον είδες, δεν είπες; (είπες)
Από Δευτέρα στις τρύπες (τρύπες), μα έλα μαζί μου τα Σάββατα
Ήθελα να μην με ξέρω, μαλάκα
Κι αυτοί μου θύμωναν που χάθηκαν
Ξέρω πολλούς να αγαπάνε
Χαμογελά να δω ποιος θα αγαπήσει το ελάττωμα
Ποιος θα καμάρωνε
Όταν θα μ' έβλεπε με μουδιασμένα σαγόνια στο πάτωμα;
Κάποια μέρα θα σβήσουμε
Προς το παρόν ανθίζουμε σαν τα τριαντάφυλλα
Καλωσορίζω τον Ήλιο στο σπίτι μου, σήμερα άνοιξα παράθυρα