Τα Περιστέρια (Ta Peristeria) Pavlos Pavlidis

Άφηνε όλα αυτά τα χρόνια το κορμί της
Απλώς να βρίσκεται εκεί και να υπάρχει
Kι εκείνο τόσα χρόνια είχε μάθει να ζει
Μαζί της

Περιστέρια περιμέναν στην πλατεία
Κάθε απόγευμα να τα ταΐσει
Όμως απόψε η παράξενη κυρία
Είχε αργήσει

Μπήκε στο σπίτι της απότομα ο αέρας
Κι όπως τίναζε από πάνω του τ' αστέρια
Την τρόμαξε και κάτι κρύα χέρια
Της δείχνανε το τέλος της ημέρας

Από τότε όλα αυτά τα καλοκαίρια
Μπαίνουν στο σπίτι με μηνύματα στο ράμφος
Από τον άλλο κόσμο πέρα από το βάθος
Κάτι παράξενα πουλιά
Τα περιστέρια

Αν σηκωθεί μέσα στον ύπνο σου ο αέρας
Κι έρθει στο τζάμι σου μπροστά και μουρμουρίζει
Πες του να πει μια ιστορία, τη γνωρίζει
Την ιστορία με την ωραία και το τέρας