Ο Νόμος της Επίθεσης (O Nomos Tis Epithesis) Logos Timis

Αρχίζω κι αλλάζω το πλάνο, λόγια καταπέλτες κάνω
Στίχοι φωτιά στην αδικία να πάει το δίκιο πιο πάνω
Οργή στο βλέμμα του αετού που 'δε νεκρό τον ινδιάνο
Δακρίζει η μάνα φύση, πες μου τι να κάνω
Την εμπιστοσύνη χάνω, το μυαλό μου χίλια κομμάτια
Εγκλωβισμένο από φόβο μες σε μουσικά παλάτια
Τα χαστούκια που σου 'δωσε η ζωή είναι για μένα χάδια
Πάρε ανάποδες στροφές και πέτα στον κάδο τα χάπια!
Ποτίζουνε τα μυαλά μας μέχρι να τα βρούνε σάπια
Και εκπρόσωποι του Θεού ασελγούνε σε μικρά παιδάκια!
Τα 'δες και τα 'δα μαλάκα, φουντώνω δεν κάνω πλάκα
Γι' αυτό όταν πιάνω στυλό καίω κι αυτούς και τον Καιάδα!
Κάν' το όπως θες αφού παίζουν δεκάδες τρόποι
Για μένα αναπνοή όσο για σένα είναι χόμπι
Δεν κάνω ραπ για πλάκα βλάκα φαίνεται απ' τα μάτια μου
Τα κομμάτια που βγάζω είναι της ψυχής κομμάτια μου
Έναν «μπαπαμπούπα» πυξίδα στα μπερδεμένα βράδια μου

Δε σηκώνω απλά το χέρι μου, σηκώνω τη γροθιά μου
Δε βρέθηκα τυχαία εδώ με 'φερε η μαγκιά μου
Δεν περίμενα τα λόγια τους να γίνουν και δικά μου
Αυτό το ψέμα τους τρώει τα σωθικά μου
Και το βλέπω το νιώθω πως μέσα μας θα ριζώσει
Το πάθος θα γίνει το μήνυμα, σφαίρα στη σάρκα θα μπει να λυτρώσει
Πόσοι απ' αυτούς την αλήθεια πια δεν πιστεύουν
Τα μάτια κινούμενα στο διαδίκτυο νιώθουν πως δραπετεύουν
Γυναίκες βραδιάς που τριγυρνάν στα κλαμπς
Κι ανοίγουνε τα πόδια μάλλον για να γίνουν σταρς
Και φουμπού και αν έχεις και φου κολλάς παντού
Αφού έγινε ατάκα σε ρεφρέν τραγουδιού
Μα 'γω ελίσσομαι και δεν ταυτίζομαι, με ραπ εθίζω
Πασχίζω μέσα στο γκρίζο, αρχίζω γκρεμίζω και ξαναχτίζω
Μυαλά ποτίζω, τσαντίζω φλώρους, πουτάνες
Κι όλους αυτούς που αν τους κόψεις τα ακριβά πουλάνε μάνες!