Παρόν (Paron) ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ | VITA PEIS

Άσαρκος:
Του χρόνου μηχανή, η Χρονομηχανή
Πότε μπροστά, πότε πίσω
Όποτε κι οπότε λειτουργεί και δεν αργεί να σου μιλήσω στο μέλλον…
Ή και στο παρελθόν, έχω κινήσει το ενδιαφέρον
Έχω κουνήσει το κεφάλι σου και ποτέ για το συμφέρον
Εδώ, δεν αγοράζεται η δημιουργία των έργων
Έχει τιμή αλλά δεν έχει τιμή…
Και στη σκηνή κάθε στιγμή με πυγμή
Στίχοι και boxing, από Rodeo μέχρι Sporting
Από Βοτανικό, Τεχνόπολις
Από το μυαλό μου μέχρι το βράχο της Ακρόπολης

Υπάρχω και γράφω στην επιφάνεια θρανίου, γυμνασίου
Μέχρι τα χρόνια του λυκείου, στα χρόνια του σχολείου…
Και κουβαλάω τα βάρη ενός ασήκωτου φορτίου και τ’ αφήνω στη γωνιά του δωματίου, τα κουπλέ μου

Δικέ μου, μικρέ μου, πατέρα μου και γιέ μου
Μητέρα μου, παππού μου και γιαγιά μου
Γυναίκα μου και φίλε μου, αυτό είναι το είναι μου
Κοντά μου το μυαλό μου…
Η μηχανή του χρόνου και ποτέ μου
Ποτέ μου
Δεν έπεσα αδερφούλα
Νικητής έπειτα λήξη του πολέμου