Nie przyszliśmy tu by przegrać 2 WSRH (Ft. Bonson & Sarius)

[Zwrotka 1: Słoń]
Nie przyszliśmy tu, by przegrać, wyprzedzam swój czas, ciągle mam jetlag
Ta banda wywłok na nasz widok ćwiczy mięśnie kegla
Nie ma przebacz, otwieramy drzwi z buta jak Specnaz
A na drabinie życia wspinam się po kruchych szczeblach
W miejscu serca dudni pokryta szronem skała
Brud z zaświatów bije brawo, kiedy biorę zamach
Jak chcesz nogi nam podkładać to ortopedę pozdrów
Bo gniotę śródstopia niczym gąsienice czołgu
Ziom, mam w oku błysk, matkojebco, jestem Scott Summers
Syn Odyna, w lewej ręce mic, a młot w prawej
Z dala od plotkarek, flow kładę na bicie, brat
Jeśli się wpierdolę w kanał, to będę jak Killer Croc
Widzę świat takim jak jest, na tle gaśnie śmiech
Jedynym zwycięzcą na wojnie tu jest zawsze śmierć
Zaciskam palce w pięść i nie zamulam
Ave WSRH morituri te salutant

[Zwrotka 2: Bonson]
Mam dwadzieścia siedem lat, więc życie przede mną
Połowę z tego wciąż w pogoni za byciem legendą
Połowy z tego nie pamiętam, melanż zabrał mi zdrowie
Bo częściej widzę dno butelki, kurwa, zamiast tych spojrzeń
Jak byłem gnojem chciałem z rapu furę, dom na plaży
Śmieszne marzenia, ale każdy tu se coś tam marzy
Śmieszne marzenia czas nam zabrał i tak
Jadę z kolejną sztuką znowu zagrać, zachlać i spać
Kolejne miasta, czasem pełne sale, czasem plecak
Kieliszki wódy, szlugi, czasem jointy, czasem ściecha
Dwadzieścia siedem lat, mentalnie jakby dalej dzieciak
A moi ludzie czasem patrzą na mnie jak nie przestać
Lapsów gaszę jak kiepa
Rap to krew i emocje, a nie lateks na plecach
Ciąg do wódy ojcu, dobre serce matce zawdzięczam
Pięści braci w gotowości zawsze jak ktoś zaszczeka, przestań