Φθινοπωρινή Βροχή (Fthinoporini Vrochi) Notis sfakianakis

Με του έρωτα σου τον ιδρώτα το κορμί
Και με τη γεύση των φιλιών σου στο φιλί
Φεύγει κι αυτό το καλοκαίρι κι όσα ζήσαμε μαζί
Μοιάζουν σαν όνειρα που σβήνουν το πρωί
Θέλω τη δίψα της καρδούλας σου να σβήσω
Μέσα στη φλόγα της ματιάς σου να καώ
Ψυχή και σώμα πόσο θα ‘θελα να σου παραδοθώ
Μα το πρωί τελειώνει τ’ όνειρο αυτό

Κι όσα δε ζήσαμε εμείς οι δυο ακόμα
Είναι ταξίδια δίχως τέλος και αρχή
Σημάδια που έσβησαν στο χώμα ο αέρας κι η βροχή
Η πρώτη φθινοπωρινή βροχή

First autumn rain came with the end of our love
Our love that nearly survived what we refuse to see
Will some day cease to be

Μέσα σε μια φωτογραφία θα σε κλείσω
Για να κρατήσω τις πιο όμορφες στιγμές
Στα όνειρά μου θα ‘σαι πάντα
Ένα τραγούδι από το χθες
Ένα τραγούδι που θα λέω τις Κυριακές
Μια φυσαρμόνικα που παίζει στο σκοτάδι
Κι ένα καράβι φωτισμένο στ’ ανοιχτά