Στιχοθεραπεία (Stixotherapia) Novel 729 (Ft. Eleuthero Pneuma)

[Verse 1: Novel 729]
Βγήκα απ' τη θεραπεία με τα μάτια μου να στάζουνε
Άμα δεν πέθανες ποτέ εμείς δε μοιάζουμε
Δεν πλησιάζω πιο κοντά γιατί φωνάζουνε
Με νοιάζει πιο πολύ το πώς από το πού θα φτάσουμε
Φτωχά τα λόγια όταν δεν κοιτάει το μάτι
Δύσκολο το ανέβασμα, είχες πολλά στην πλάτη
Όποτε την κοίταζα έπεφτα κάτω τέζα
Μα το απ' έξω πάει χαμένο αν είναι άσχημο το μέσα
Δε μας ένωσαν τα logo μας, το ξέρει ο Θάνος
Αν ξανάγραφα το «Amigos» θα το ονόμαζα «Hermanos»
Όταν μου 'πες τι έχεις πάθει χαμογέλασα
Γιατί έμοιαζε απίστευτα πολύ με αυτό που έζησα
Δεν είμαι κάποιος, κι ελπίζω να μη γίνω
Έκοψα τα πάντα, τώρα τη ζωή μου πίνω
Πλέον κάθε 'βδομάδα κι από μία μάχη δίνω
Για να μην ξαναδώ χάπια πάνω στο κομοδίνο
Να προσέχεις τον εαυτό σου γιατί κάποιος σ' αγαπά
«Δε θέλω να σε δω να πέφτεις», σαν τον Sadoma
Δεν ξέρω αν τη γλίτωσα φθηνά
Μα φτάνει που τη γλίτωσα κι ο νους δεν το ξεχνά

[Chorus: Ελεύθερο Πνεύμα]
Κι όλο το βράδυ γράφω, όσα απ' τη μέρα κρύβω
Κι όλο έναν κόμπο δένω, κι όλο έναν κόμπο λύνω
Νιώσε με να μη νιώθω πως μιλάω σε τοίχο
Δώσ' μου έναν λόγο να 'μαι εδώ, να μη θέλω να φύγω