[Verse 1: Eleuthero Pneuma]
Ναι, δεν μας νιώσανε ποτέ τους
Δεν μας ανατρίχιασε ούτε ένα κουπλέ τους (πες τους)
Ε Γιάννο, ασ' το, ασ' το
Με δύο λόγια του αδερφού τους δεν βάρεσαν αϋπνίες
Κι όταν τους ακούν τ' αλάνια δεν βαράν ταχυπαλμίες
Κάποια πράγματα μουνιά δεν τα μετράω σε λεφτά
Αυτό μου το μάθε μια 'ξήγα ένα χειμώνα μες στο κρύο
Μάθαμε να αγαπάμε σαν αδέσποτα σκυλιά
Γιατί πονέσαμε εμείς, ήπιαμε και φάγαμε στα δύο
Ποτέ δεν με ένοιαξε το πόσοι ακούνε μα το ποιοι
Γι' αυτό να νιώθεις περήφανος, ρε κωλόπαιδο
Κι όταν αύριο σε ρωτάνε να τους λες "Ήμουν εκεί"
Σκάγαμε στα κωλομάγαζα και τα κάναμ' οικόπεδο (pow-pow)
Να γράφεις αδερφέ μου, μην ξεφύγει το μυαλό σου (ναι)
Αυτό μου 'χες πει, κράτα από μένα για φυλαχτό σου
Αυτό μου 'χες πει, τώρα πες μου πως να κάνω πίσω
Εμείς νιώθουμε, κι εγώ θα βγω για μας να τους μιλήσω
Ό,τι άξιζε ποτέ μου δεν το άφησα να φύγει
Να 'ναι εδώ να μου γελάει, να ξεγελάμε την λύπη
Ό,τι αξίζει το φαντάζομαι σ' ένα όμορφο σπίτι
Ιούλιο του '35 να αφηγείται το ταξίδι μας
[Chorus: Eleuthero Pneuma, Xplicit & Koraki]
Είναι μεσάνυχτα κι η θάλασσα έχει πάρει φωτιά
Γιατί ό,τι κουβαλάει η ψυχή γίνεται μία γροθιά
Αυτή ειν' η τέχνη γαμημένοι, που μιλάει στα παιδιά
Γιατί είναι βράχος, δεν κουνιέται, δεν αλλάζει, δεν τους μοιάζει
Δεν ξέρω τι θα μείνει πίσω, ούτε ποιος θα το δει
Δεν έχω τίποτα να χάσω που 'ναι για να σωθεί
Και αν ήμουν άλλος, όσοι άξιζαν δεν θα ήταν εκεί
Γιατί είμαι άλλος, δεν πουλιέμαι, δεν κουνιέμαι, είμαι βράχος
Ναι, δεν μας νιώσανε ποτέ τους
Δεν μας ανατρίχιασε ούτε ένα κουπλέ τους (πες τους)
Ε Γιάννο, ασ' το, ασ' το
Με δύο λόγια του αδερφού τους δεν βάρεσαν αϋπνίες
Κι όταν τους ακούν τ' αλάνια δεν βαράν ταχυπαλμίες
Κάποια πράγματα μουνιά δεν τα μετράω σε λεφτά
Αυτό μου το μάθε μια 'ξήγα ένα χειμώνα μες στο κρύο
Μάθαμε να αγαπάμε σαν αδέσποτα σκυλιά
Γιατί πονέσαμε εμείς, ήπιαμε και φάγαμε στα δύο
Ποτέ δεν με ένοιαξε το πόσοι ακούνε μα το ποιοι
Γι' αυτό να νιώθεις περήφανος, ρε κωλόπαιδο
Κι όταν αύριο σε ρωτάνε να τους λες "Ήμουν εκεί"
Σκάγαμε στα κωλομάγαζα και τα κάναμ' οικόπεδο (pow-pow)
Να γράφεις αδερφέ μου, μην ξεφύγει το μυαλό σου (ναι)
Αυτό μου 'χες πει, κράτα από μένα για φυλαχτό σου
Αυτό μου 'χες πει, τώρα πες μου πως να κάνω πίσω
Εμείς νιώθουμε, κι εγώ θα βγω για μας να τους μιλήσω
Ό,τι άξιζε ποτέ μου δεν το άφησα να φύγει
Να 'ναι εδώ να μου γελάει, να ξεγελάμε την λύπη
Ό,τι αξίζει το φαντάζομαι σ' ένα όμορφο σπίτι
Ιούλιο του '35 να αφηγείται το ταξίδι μας
[Chorus: Eleuthero Pneuma, Xplicit & Koraki]
Είναι μεσάνυχτα κι η θάλασσα έχει πάρει φωτιά
Γιατί ό,τι κουβαλάει η ψυχή γίνεται μία γροθιά
Αυτή ειν' η τέχνη γαμημένοι, που μιλάει στα παιδιά
Γιατί είναι βράχος, δεν κουνιέται, δεν αλλάζει, δεν τους μοιάζει
Δεν ξέρω τι θα μείνει πίσω, ούτε ποιος θα το δει
Δεν έχω τίποτα να χάσω που 'ναι για να σωθεί
Και αν ήμουν άλλος, όσοι άξιζαν δεν θα ήταν εκεί
Γιατί είμαι άλλος, δεν πουλιέμαι, δεν κουνιέμαι, είμαι βράχος
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.