Pavlov’un Köpeği Sagopa Kajmer

[Intro: Skit]
-Benim de katıldığım hikâyeler oldu
Olan şeyleri ben de gördüm
E, pek çok mutlu şey de oluyordu
Ama o bunları hiç kullanmıyor çünkü ona göre güneş parlamıyor ve çiçekler açmıyor
Bu doğru mu?
+Şey, e
-Her zaman acı dostluğu sever dersin ve...
+Ne? Biliyorsun yani, ben karamsar bir adamım, hepsi bu
-Evet
+Benim bakış açım bu; karamlık ve kötü

[Verse 1]
Hiçbir kuvvet engel olamamıştı bana ve dilime
Zincir vurabilir mi kralınız da gelse?
Sago'nun argolarına, takılı kalacak her kulak
Tüm yalanların bir giysi giymiş
Varlığın içimde yılların tuhaflığında seyreden bir adamı önüme koydu
Son suçum mu? Son kararım ''gitsin!'' oldu
Hoşça kal dünüm, kağıt yalanla doldu, önüme kondu
Mazilerde kazının gereği yoktu. Afacan uyudu
Bir yudum su hasretiyle yazıyorum bu mektubu
Bu zoraki yaptırımların bilinci eledi umudun birini
Diğeri nerede bulamaz oldum
Yıpran kolpa ruhum!
Anlamımdın ne oldun? Kendi davalarında hakim oldun
Elimden seyrelen bir kumsun, sen de tarih oldun
Tekerrüründen korkar oldum
Son vedanın adını "elveda" koydum, gözlerimi oydum
Motiflerini işledim, yürek adınla eş değer ki;
Bildiğim tek şiirsin, anlamın derin
Aklımda kal!
Kör topal hayallerin sonunda gözlerimde bir güneş var
DNA'larımı insanoğlu bozdu, sanırım bur'da bir sorun var
Her halükârda içimi kemiren bir teselli var, misalli bir takım oyunlarım ve körpe bir canım var
Yar bana var. Dile kolay kalbe zor gelen sükûnetim dar
Darmadağan armağanım
Kaos karmalarındayım
Karmakarışıklaşmaktayım, neyseki ayaktayım
Ritimler kolondan süzüldükçe ataklardayım, bu Sago bayım
Ben Sagopa'yım