Η (I) Pavlos Sidiropoulos (Ft. Oi Aprosarmosti)

Είναι μέρες που πατάω γερά
Είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω
Δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά
Μα μέσα σ' είκοσι λεπτά
Σ' είδα να με μισείς
Σ' είδα να μ' αγαπάς και περιμένω

Φωνή του φίλου κατάντησε φτηνή
Στην κρίση σου αλύπητα αφημένη
Και κάπου υπάρχει μια αιώνια απειλή
Σ' εσένανε μονάχα αφοσιωμένη

Είμαστε μόνοι εγώ κι συ
Κι ανάμεσά μας μια φωνή απελπισμένη
Σ' ό,τι μισώ, σ' ό,τι αγαπώ είμαι εγώ
Μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμμένη

Του εγώ μου, φίλε, τα όσα στεγανά
Διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα
Σ' έναν μονόδρομο αγωνίας αλήθεια και ψευτιά
Το ίδιο πρόσωπο σκοτάδι με τη μέρα

Παραμονεύει στη σκιά με μια καρδιά και μια παντιέρα
Είν' η ηρωίνη, φίλε, κι ίσως να ξεχαστείς
Μας λες πως την ελέγχεις
Πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί