Τα Βράδια (Ta Vradia) 12os Pithikos

Είμαι από 'κείνους που στο δρόμο πάντοτε φοράν κουκούλα
Από εκείνους που αν είσαι, θα σ'αποκαλέσουν "Τσούλα"
Πάντα μάχιμος στην πρώτη γραμμή, ποτέ στη ζούλα
Καρδιές που βάζουνε φωτιές. Ρε βλάκα δίσκους πούλα
Underground ζούμε, ναι undeground εκπροσωπούμε
Σαλόνικα, κανονικά και βρώμικα το ζούμε
Σκοτάδι όταν πέσει θα βγούμε για να απλωθούμε
Αν δεις καπνούς στον ουρανό, κάπου εκεί θα ζούμε
Βασιλεύουμε, πάντοτε αποφεύγουμε τα φώτα
Ρώτα πρωτα για μας και ύστερα φύγε σαν την κότα
Δεν ενοχλώ, μα αν με ενοχλήσεις θα σε δω
Στο δρόμο μου να σκύβεις και να αλλάζεις στενό
Και αφού το ξέρω με βλέπεις πλέον και δε με χαιρετάς
Έχε τα μούτρα τουλάχιστον στα μάτια να με κοιτάς
Πολύ μιλάς και λίγα κάνεις, κολλητέ τι τρέχει;
Εγώ ξέρω, όταν έφτυνα νομίζατε πως βρέχει
Τώρα τι; Όλοι μου σηκώσατε τη μύτη;
Όλοι από πρόβατα τώρα γίνατε λύκοι;
Γράφω για τα αλάνια που τα βράδια δεν πάνε σπίτι
Κωλοδάχτυλο ψηλά απ'όσους γλύτωσαν από λίτη
Ανάβουμε φωτιές, σκιές γινόμαστε τα βράδια
Μεταμορφωνόμαστε, περιπλανόμαστε
Κάποια καβάτζα θα βρεθεί, δεν αγχωνόμαστε, ψαχνόμαστε
Μάτια κατακόκκινα, κλειδώστε πόρτες γιατί ερχόμαστε

Τα βράδια μου γίνομαι φωτιά
Τα βράδια γίνομαι καπνός, γίνομαι τρελός
Τα βράδια μου γίνομαι όνειρα και αλητεία