[Verse 1: ชินบี, อึนฮา]
หลังจากที่เราเดินทางข้ามกาลเวลามาอย่างยาวนาน
เมื่อลองย้อนมองความทรงจำเก่า ๆ ที่ถูกปิดผนึกเอาไว้
ย้อนมองถึงวันวานที่เราได้ใช้ร่วมกันมา
หากว่าเราทั้งสองได้นั่งมองตากันแบบนี้เรื่อยไป
มันคงเป็นช่วงเวลาที่ล้ำค่ามากเลยล่ะ
ถ้านี่คือคำขอพรของฉัน เธอช่วยทำให้มันเป็นจริงทีนะ
[Refrain: ออมจี, อึนฮา]
ฉันอยากจะรู้มากเลยว่าตอนที่ฉันหายไป เธอไปที่ไหนมาบ้าง
เพราะทุกโลกที่ฉันได้เจอกับเธอนั้นล้วนแตกต่างกันไปหมดเลย
อีกนานไหมนะที่เธอจะกลับมาหาฉันดังเดิม
[Pre-Chorus: ชินบี, ออมจี, อึนฮา]
เธอเป็นดั่งดวงตะวันสีแดงที่คอยปลุกฉันขึ้นมา
แสงอันเจิดจรัสที่ทำให้ฉันส่องประกายออกมา
เจ้าดวงตะวัน ช่วยพาฉันไปสู่สรวงสวรรค์นั้นที
อย่าทำเหมือนเราไม่รู้จักกันเลยนะ สายตานั้นคืออะไรน่ะ
รู้ตัวบ้างมั้ยว่ามีคนตรงนี้แอบชอบเธอมาโดยตลอด
[Chorus: อึนฮา, ชินบี]
ไม่ว่าจะที่ไหนก็ไม่คุ้นเคยกับท้องฟ้าผืนนี้เลย
ความคิดทั้งหลายต่างแล่นเข้ามาในหัวฉันอย่างไม่ตั้งตัว
ขอแค่ให้ฉันได้มีความทรงจำร่วมกับเธอสักครั้งก็พอแล้วล่ะ
[Verse 2: ออมจี, ชินบี]
ตอนจบของเรื่องราวนี้ที่ฉันได้วาดเอาไว้
บางทีมันก็อาจจะอยู่ได้แค่ในจินตนาการของฉันเท่านั้นแหละมั้ง
น่าเศร้าจังเลยนะ
ทำไมความรักของฉันมันถึงตรงข้ามกับที่หวังได้ขนาดนี้
ทั้งที่เธอก็น่าจะรู้นะว่านี่มันไม่ใช่ความฝันเลย
อีกนานแค่ไหนกันนะ ฉันถึงจะได้ยินคำนั้นออกมาจากปากเธอ
หลังจากที่เราเดินทางข้ามกาลเวลามาอย่างยาวนาน
เมื่อลองย้อนมองความทรงจำเก่า ๆ ที่ถูกปิดผนึกเอาไว้
ย้อนมองถึงวันวานที่เราได้ใช้ร่วมกันมา
หากว่าเราทั้งสองได้นั่งมองตากันแบบนี้เรื่อยไป
มันคงเป็นช่วงเวลาที่ล้ำค่ามากเลยล่ะ
ถ้านี่คือคำขอพรของฉัน เธอช่วยทำให้มันเป็นจริงทีนะ
[Refrain: ออมจี, อึนฮา]
ฉันอยากจะรู้มากเลยว่าตอนที่ฉันหายไป เธอไปที่ไหนมาบ้าง
เพราะทุกโลกที่ฉันได้เจอกับเธอนั้นล้วนแตกต่างกันไปหมดเลย
อีกนานไหมนะที่เธอจะกลับมาหาฉันดังเดิม
[Pre-Chorus: ชินบี, ออมจี, อึนฮา]
เธอเป็นดั่งดวงตะวันสีแดงที่คอยปลุกฉันขึ้นมา
แสงอันเจิดจรัสที่ทำให้ฉันส่องประกายออกมา
เจ้าดวงตะวัน ช่วยพาฉันไปสู่สรวงสวรรค์นั้นที
อย่าทำเหมือนเราไม่รู้จักกันเลยนะ สายตานั้นคืออะไรน่ะ
รู้ตัวบ้างมั้ยว่ามีคนตรงนี้แอบชอบเธอมาโดยตลอด
[Chorus: อึนฮา, ชินบี]
ไม่ว่าจะที่ไหนก็ไม่คุ้นเคยกับท้องฟ้าผืนนี้เลย
ความคิดทั้งหลายต่างแล่นเข้ามาในหัวฉันอย่างไม่ตั้งตัว
ขอแค่ให้ฉันได้มีความทรงจำร่วมกับเธอสักครั้งก็พอแล้วล่ะ
[Verse 2: ออมจี, ชินบี]
ตอนจบของเรื่องราวนี้ที่ฉันได้วาดเอาไว้
บางทีมันก็อาจจะอยู่ได้แค่ในจินตนาการของฉันเท่านั้นแหละมั้ง
น่าเศร้าจังเลยนะ
ทำไมความรักของฉันมันถึงตรงข้ามกับที่หวังได้ขนาดนี้
ทั้งที่เธอก็น่าจะรู้นะว่านี่มันไม่ใช่ความฝันเลย
อีกนานแค่ไหนกันนะ ฉันถึงจะได้ยินคำนั้นออกมาจากปากเธอ
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.