Söndü Benle Yıllarım REVA

[Verse 1]

Yanma vakti güneş doğdu işte haydi kalk benimle
Gözüm doldu vedada rabbin rahmetiydi gece
Karanlıkta kaldım kaybım oldu güneş ellerimde
Zerre kadar yok umudum sözdüm kâtibin dilinde
Gözüm görmez oldu kapana kaldım bir zerinde
Gözüm yüzüne hasret bir demet ver haydi şimdi ellerinle
Harap olana bir seferde bin nasihat edenlerde
Âlemin de kördü gözü zulme düştü ihanetle
Hitap mektebinde katre kana bulanan gözlerinde
Kitap yazar kul anlamaz devamında ateşlerde
Yandığında farkına varırsın inan yok bir çare
Düşerken ararsın dostu nerde düşman ayrı telde
Kapım çaldı baktım nefis gıpta düştü yere
Bir gün yandı bil ki sözler derman olmaz hiçbir derde
Hedef saptı cefa çeken aldı ahtı sillesinde
Günahım da olsan bil ki derman senin ellerinde

[Nakarat]

Yandım ateşler içinde yine kandım yalan sefasında
Duydum umudum tükendi, doydum doydu gözüm yaşlara
Sordum sorulmaz soruları, gördüm karanlıktı dört yanım
Gömdüm gönle hançeri vuranı, söndüm söndü benle yıllarım