[Intro: Marseaux, dPans]
Οι νύχτες στο σκοτάδι κρύβουν παγίδες
Και το φεγγάρι εσύ απόψε δεν είδες
Λένε πως οι έρωτες πριν την ανατολή
Φωτίζουν σαν σπίθες
[Pre-Chorus: Marseaux, dPans]
Αυτό είναι για όλες τις χαμένες ελπίδες
Για των ματιών σου τις μικρές καταιγίδες
Για λόγια που βαστάνε όπλα
Για καρδιές που δε σηκώσαν ασπίδες
[Verse 1: Brando, Brando & dPans]
Κι ακόμα έχω μέσα μου τόνους από έντρομα στιχάκια
Που έρωτα λένε πως ψάχνουνε κι έχω 2 τόμους γεμάτους με δαύτα
Κι αν φέρω τα πάντα στον νου δε θα φτάνουνε για να καταλάβουνε τα μισά απ' όσα γράφουμε, χάνω ξανά
Σκούπισε τα μάγουλά σου και γελά μου λίγο, είπα «Ίσως τα πούμε ξανά»
Κι αυτή δεν είναι ακόμα μια σελίδα από το ανθολόγιο με τις εμμονές μου
Δεν είναι το χθες μου, δεν είναι γι' αυτήν αυτές εδώ οι γραμμές μου
Είναι για ένα λάθος που συνειδητά έκανα και θα 'χα κάνει ξανά
Γι' άλλη μια ιστορία που μπλέχτηκα για να τελειώσει δραματικά
Κι όταν θα φύγουμε μένει η βροχή κι έχω ένα βάρος που δεν ηρεμεί
Γιατί επέλεξα τη λογική αλλά η λογική μου κρίθηκε γενική
Γι' αυτό να θυμάσαι πως πάντοτε η καρδιά σου εμένα να κατηγορεί
Πρέπει γιατί δεν τα πόνταρα όλα, γιατί σ' αγαπώ, αλλά δε θα 'μαι εκεί
Και πέφτω! Γιατί διάλεξα τη ρωσική ρουλέτα για να παίξουμε κι εσύ μου απάντησες θετικά
Αλλά έβαλα 6 σφαίρες στο πιστόλι και σ' το έδωσα, ο κίνδυνος τα κάνει όλα λίγο πιο γλυκά
Κι ήλπιζα, υποθέτω, πως η μοίρα μ' αγαπά και πως μάλλον θα συνέβαινε στο όπλο εμπλοκή
Μα απ' όταν έπεσες νεκρή, η κάννη χαϊδεύει το στόμα μου και το δάχτυλό μου τη σκανδάλη γαργαλά
Οι νύχτες στο σκοτάδι κρύβουν παγίδες
Και το φεγγάρι εσύ απόψε δεν είδες
Λένε πως οι έρωτες πριν την ανατολή
Φωτίζουν σαν σπίθες
[Pre-Chorus: Marseaux, dPans]
Αυτό είναι για όλες τις χαμένες ελπίδες
Για των ματιών σου τις μικρές καταιγίδες
Για λόγια που βαστάνε όπλα
Για καρδιές που δε σηκώσαν ασπίδες
[Verse 1: Brando, Brando & dPans]
Κι ακόμα έχω μέσα μου τόνους από έντρομα στιχάκια
Που έρωτα λένε πως ψάχνουνε κι έχω 2 τόμους γεμάτους με δαύτα
Κι αν φέρω τα πάντα στον νου δε θα φτάνουνε για να καταλάβουνε τα μισά απ' όσα γράφουμε, χάνω ξανά
Σκούπισε τα μάγουλά σου και γελά μου λίγο, είπα «Ίσως τα πούμε ξανά»
Κι αυτή δεν είναι ακόμα μια σελίδα από το ανθολόγιο με τις εμμονές μου
Δεν είναι το χθες μου, δεν είναι γι' αυτήν αυτές εδώ οι γραμμές μου
Είναι για ένα λάθος που συνειδητά έκανα και θα 'χα κάνει ξανά
Γι' άλλη μια ιστορία που μπλέχτηκα για να τελειώσει δραματικά
Κι όταν θα φύγουμε μένει η βροχή κι έχω ένα βάρος που δεν ηρεμεί
Γιατί επέλεξα τη λογική αλλά η λογική μου κρίθηκε γενική
Γι' αυτό να θυμάσαι πως πάντοτε η καρδιά σου εμένα να κατηγορεί
Πρέπει γιατί δεν τα πόνταρα όλα, γιατί σ' αγαπώ, αλλά δε θα 'μαι εκεί
Και πέφτω! Γιατί διάλεξα τη ρωσική ρουλέτα για να παίξουμε κι εσύ μου απάντησες θετικά
Αλλά έβαλα 6 σφαίρες στο πιστόλι και σ' το έδωσα, ο κίνδυνος τα κάνει όλα λίγο πιο γλυκά
Κι ήλπιζα, υποθέτω, πως η μοίρα μ' αγαπά και πως μάλλον θα συνέβαινε στο όπλο εμπλοκή
Μα απ' όταν έπεσες νεκρή, η κάννη χαϊδεύει το στόμα μου και το δάχτυλό μου τη σκανδάλη γαργαλά
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.