De regels van het gesticht Herman van Veen

Nu de eerste paniek van het weerzien
Lanzaam uit mijn lichaam wegtrekt
Schrik ik van de onzin
Die ik zojuist gezegd heb
Maar ik was nooit goed in begroeten
Het maakt niet uit, je maakt het goed
Maar ik lees op je gezicht
De regels van het gesticht

Het geluk dat een stap voor je uitliep
Heeft z'n sporen nagelaten
Alles blijft verborgen
Zolang we blijven praten
Doe alsof еr niets aan de hand is
Je lacht mе uit, je lacht wat af
Maar ik lees op je gezicht
De regels van het gesticht

Je verdedigt je met de moed der wanhoop
Tegen nieuwsgierige blikken
Maar jouw grote ogen
Zijn blauwe zwakke plekken
Op de vlucht voor zeker weten
Wie van je houdt, die houdt je vast
Maar ik lees op je gezicht
De regels van het gesticht