Sözlerimi Geri Alamam Norm Ender

[Verse 1]
Başlayan hatırlamaz başta yoktu son bile
Gelmiyordu söz dile görmüyordu göz bile
Hiçbir şey benim değildi hiçbir şey de ben değildi
Sen değildin sen bile ben demezdim ben bile
Yokluğun denizlerinde var oldum bir oltaya
Tav oldum bir noktaya çekti beni de kuytuya
Soyut somut bir simülatörde dalmışım bir uykuya
Çok garip bir yerdeyim et kemik bir haldeyim
Tanrının bu sanatını insan harbi zorlamış
Yapmacık bi sistemin hiçbi' amacı kalmamış
Hayat tiyatro sahnesi dünya oyun bahçesi
Oynayan çocukların neden sıfırlı karnesi
Hep kötüydü derslerim komikti okul yıllarım
Fiziği sevmemiştim hiç dedim ki bomba yapmıcam
Evrenin bu sorununu duygusal cevapladım
Çok güzeldi esprim de sevmemişti kel hocam
Göze batınca susmayınca bana da kanca taktılar
Sanki şimdi susuyorum korkmam hiçbir kaçıktan
Ben bir mumdum aslanım beni de böyle yaktılar
Ben de hırs yapıp bitirdim okulu sonra açıktan
Hiçbir oyunu ciddiye almamaktı tek suçum
Pes etmedim ve bak hayat da ağlamaklı başlıyor
Tayfalarca küfredin sayfalarca vur koçum
Çünkü Ender düştükçe daha da güçlü kalkıyor