[Verse 1: Kako]
Φέρνω το πρώτο μου CD, φέρε το πιο γαμημένο σου στυλ να παίξω
Τα 'χω σκάσει και σε περιμένω απ' έξω
Μα δεν κινείστε, πουστηδες, μόνο μιμήστε
Είστε απομιμήσεις κι όσο αντιγράφετε ηχογραφείτε
Το ονομάσαμε Bong, Αθήνα και City Da Bong
Κι εσύ σπίτι σου καβατζωμένο έχεις CD το Bong
Δε χώνουν σαν Bong κι είναι του Bong τα πουτανάκια
Δε θα πεθάνουμε, μαλακά ιντερνετάκια
Δεν έχουμε άσυλο, είχαμε τ' Arkham
Μα τώρα χάσιμο κάθε μας ρίμα, πούτσα και μπάσιμο
Κάθε σου ρίμα κλέψιμο άσχημο
Γι' αυτό κάθε σου κλήση τρώει κλείσιμο και κλάσιμο
Χάσε την πίστη σου να φας τη φρίκη σου
Γάμα το σπίτι σου, ο κακοήθης σου
2013 κουπλέ
Που δε φαντάστηκε να γράψεις ποτέ, ραψωδέ της πούτσας
[Verse 2: Ε.Π.]
Κόβω τον πουτάνας γιο στα δυό σαν να 'ναι κο βραχος
Στο είδος μου είμαι γκουρού κι εσύ απλά κομπάρσος
Το ομολογώ, τους σκότωσα χωρίς φόβο και πάθος
Ήταν εν βρασμώ ψυχής μου προξενούσαν άγχος
Το λάθος μου ήταν πως δεν τους εξαφάνισα κάπως
Πρώτα ήθελα να παίξω μαζί τους γιατί είχα θράσος
Κι ενώ κυλούσαν όλα καλά, να σου και ο μπάτσος
Να μου θυμίζει πόσο βρόμικο είναι αυτό το κράτος
Τα μάτια μου στραγγίξανε, γι' αυτό φανταζω κάκτος
Κ' ό,τι μ' ακουμπάει το καταστρέφω σε βάθος
Αναρωτιέσαι αν σου μιλάει ο Μάνος ή ο άλλος
Δεν έχει σημασία, δε με ένιωθες ούτως ή άλλως
Ζω στην παράνοια, σ' αρέσει
Ύφος κυνικό και με τον δίπλα καμία σχέση, φύγε από τη μέση
Δεν ξύπνησα καλά κι από τους μπάφους έχω χεσει
Μ' αυτό που λες ραπ δεν έχω σχέση
Φέρνω το πρώτο μου CD, φέρε το πιο γαμημένο σου στυλ να παίξω
Τα 'χω σκάσει και σε περιμένω απ' έξω
Μα δεν κινείστε, πουστηδες, μόνο μιμήστε
Είστε απομιμήσεις κι όσο αντιγράφετε ηχογραφείτε
Το ονομάσαμε Bong, Αθήνα και City Da Bong
Κι εσύ σπίτι σου καβατζωμένο έχεις CD το Bong
Δε χώνουν σαν Bong κι είναι του Bong τα πουτανάκια
Δε θα πεθάνουμε, μαλακά ιντερνετάκια
Δεν έχουμε άσυλο, είχαμε τ' Arkham
Μα τώρα χάσιμο κάθε μας ρίμα, πούτσα και μπάσιμο
Κάθε σου ρίμα κλέψιμο άσχημο
Γι' αυτό κάθε σου κλήση τρώει κλείσιμο και κλάσιμο
Χάσε την πίστη σου να φας τη φρίκη σου
Γάμα το σπίτι σου, ο κακοήθης σου
2013 κουπλέ
Που δε φαντάστηκε να γράψεις ποτέ, ραψωδέ της πούτσας
[Verse 2: Ε.Π.]
Κόβω τον πουτάνας γιο στα δυό σαν να 'ναι κο βραχος
Στο είδος μου είμαι γκουρού κι εσύ απλά κομπάρσος
Το ομολογώ, τους σκότωσα χωρίς φόβο και πάθος
Ήταν εν βρασμώ ψυχής μου προξενούσαν άγχος
Το λάθος μου ήταν πως δεν τους εξαφάνισα κάπως
Πρώτα ήθελα να παίξω μαζί τους γιατί είχα θράσος
Κι ενώ κυλούσαν όλα καλά, να σου και ο μπάτσος
Να μου θυμίζει πόσο βρόμικο είναι αυτό το κράτος
Τα μάτια μου στραγγίξανε, γι' αυτό φανταζω κάκτος
Κ' ό,τι μ' ακουμπάει το καταστρέφω σε βάθος
Αναρωτιέσαι αν σου μιλάει ο Μάνος ή ο άλλος
Δεν έχει σημασία, δε με ένιωθες ούτως ή άλλως
Ζω στην παράνοια, σ' αρέσει
Ύφος κυνικό και με τον δίπλα καμία σχέση, φύγε από τη μέση
Δεν ξύπνησα καλά κι από τους μπάφους έχω χεσει
Μ' αυτό που λες ραπ δεν έχω σχέση
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.