Kargaların Kargaşası Sagopa Kajmer

[Intro]
Sago, Kaf-Kef

[Verse 1]
İlerde birkaç yol var, uzaktan belirgin değil
İlerle durmak ayak yorar, beklemek çözüm değil
Aklımdaki mezar bir kişilik değil
Ve sen suçlu değilsin, duygular kendini öldürür (aha)
Saçmalar dilin, söver ve eşyalarını yıkar
Kursak hevesle dolar
Kargalar çığlıkları basar
Huzurum kendini kasar
Karmaşık anlamsızlıklar ardışık yanılmalar
Sürekli uykuya yumulmalar, hayatın içinden bu yansımalar
Büyük bir göç var ordan oraya, kalbimden uzağa
Emin yerlerden tuzağa, aydınlık patikalardan derin karanlık ormana
Bir neden yok sormana, gerçekler katılır içi yalan dolmuş harmana
Köleler yürür içinde zincirlerden ayaklar
Mezar taşları gibi benzer insan insana
Konuşmak istersin de susar bülbüller boğazında
Tam dokunmak istediğinde o yıldız kayar ufkunda
Ama umudun gittiği seferden dönecektir yakında
Onu her an beklemek inan ki bal tadında
Bu kuş konacak elbet bir gün bir dostun yurduna
Kalp evinin anahtarlığını koyma düşmanın avcuna (koyma)
Ellerimi siper ettim gözlerim artık göremezim
Görünmekten aciz olanlardan artık habersizim