Νέκυια (Nekyia) Wednesday Night Cypher

[Intro: Marseaux, Marseaux & dPans]
Ο έρωτας μού είπαν αυτοκτόνησε
Δεν άντεξε μονάχα ο μισός μου
Ο Ήλιος μια μέρα δεν ξημέρωσε
Σκοτείνιασε σαν να 'χασα το φως μου
Ο έρωτας μού είπαν πως μας ξέχασε
Κι εσύ δε θα 'σαι πια δικός μου
Ο Πλούτωνας, μου είπαν, τον αγκάλιασε
Στα καλντερίμια τριγυρνά του Κάτω Κόσμου

[Verse 1: Brando]
Αγαπημένη μου
Αυτά τα χρόνια μακριά σου με σπρώχνουνε να γεράσω
Και μου 'πε η Κίρκη πως πρέπει για να σε βρω
Από τον κόσμο των νεκρών με το σκαρί μου να περάσω
Μα εγώ έχω μέσα μου στοιχειά και σκελετούς
Ένοχες κι έρωτες παλιούς που αργά με τρώνε
Τα έκρυψα όταν ουρλιάζουν, να μην τ' ακούς
Και τ' άλλα τ' άφησα πίσω στoυς Λαιστρυγόνες
Μα αλλάξαν τα χρόνια που αργοπορούσα
Πολλοί πως ξέχασα από τον λωτό ακούσαν
Πως δόθηκα σε μια σειρήνα στον σκοπό
Και πέθανα στα βράχια δίχως έμπνευση και μούσα
Μα εγώ παλεύω τη φουρτούνα και θα 'ρθώ
Σου 'πα ως την άκρη της γης πάω για να σε βρω
Μα το σκοτάδι του Άδη έχω κρύψει μέσα μου
Εκεί θα βρω του Τειρεσία τον χρησμό