Οι Αυτοκρατορίες Πέφτουν (Oi Autokratories Peftoun) ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ | VITA PEIS

Άσαρκος:
Ανακωχή, ανακωχή, πόσοι από σας ονειρευτήκατε
Φταίνε του δρόμου οι φωνές που ξυπνήσατε κι εμείς εκεί
Με λόγο σπαθί
Στη φυλακή που το κλειδί βρίσκεται κάπου στην κορυφή
Κρατάμε ακόμα, με νύχια, δόντια και στόμα τη φλόγα
Λόγω ανάγκης, κι εδώ βασιλιά δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις
Εκεί που είσαι δεν ήμουνα κι εδώ που είμαι δε θα ‘ρθεις
Οι στρατιώτες σου πέσανε στο πεδίο μάχης
Πόλεμο θέλανε, πόλεμο τους έκανα
Μ’ ένα χαμόγελο τους υποδέχτηκα, μετά συνέτριψα
Γιατί τα ξίφη τους πάνω μου έμοιαζαν ξύλινα
Σηκώθηκε ξανά ο σκελετός, δεν είπαν τίποτα
Ήταν μπροστά στη γλώσσα μου χάρτινες οι ασπίδες τους
Και πέφτανε νεκρές μία μία όλες οι ελπίδες τους
Ανειδίκευτους μισθοφόρους αντίκρισα
Χρηματολάτρες, εσύ τους πλήρωσες, εγώ τους νίκησα
Χιλιάδες τεχνικές δε με πλήγωσαν, δε με φίμωσαν
Είδα τα βλέμματά τους φοβισμένα, τους υποτίμησα
Κύλησα σα λάβα, τους έφτυσα, τους ξεφτίλισα
Τους πάτησα και δε σταμάτησα γιατί δεν ίδρωσα

Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, δεν μπορούμε να χαθούμε
Πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις
Βασιλιάδες, ευθυνόμενοι ραψωδοί για κλοπή των σκήπτρων
Και καταστροφή στην πυρά λόγω στίχων
Οι κορώνες πέφτουν
Τώρα που μιλάν οι δρόμοι, η αλήθεια βγαίνει μόνη
Πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις
Εμπορικές πουτάνες είστε, αυτές μιμείστε
Στόματα κλείνουν, παλάτια τρέμουν
Και οχτώ ραψωδοί ξανά βασιλεύουν
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, δεν μπορούμε να χαθούμε
Πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις
Βασιλιάδες, ευθυνόμενοι ραψωδοί για κλοπή των σκήπτρων
Και καταστροφή στην πυρά λόγω στίχων
Οι κορώνες πέφτουν
Τώρα που μιλάν οι δρόμοι, η αλήθεια βγαίνει μόνη
Πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις
Εμπορικές πουτάνες είστε, αυτές μιμείστε
Στόματα κλείνουν, παλάτια τρέμουν
Και οχτώ ραψωδοί ξανά βασιλεύουν