Fer Feridun Düzağaç

Hayallerin verandası
Kayan yıldızlarla dolu
Bir tepede oturmuştum
Zamanı durdurmuş kadar mesuttum
Zamanı durdurmuş kadar

Kahveler damla sakızlı
Fallarda hep düğün duvak
Hiçbir şey geri gelmiyor
Oturup arkasından ağlayarak
Oturup arkasından

Rüzgarın güllerini tümden
O yaşlı bağları kökünden
Beni de düşümün en ince yerinden kırmışlar
Çünkü senin gözlerinin ferinden çalmışlar
Çünkü senin gözlerinin ferinden

Şu vadinin ortasında
Zeytin ağaçları vardı
Gölgesinde hatıralar
Gecelerin sahiplerini arardı yıldızlarla

Bense gizli gizli senin
Yollarını gözlerdim
Sanki bana çok aşıktın
Ve sanki o eski taş kaldırımların bana çıkardı