Δώδεκα (Dodeka) Anna Vissi

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
Τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
Και μεγαλώνει η απόσταση για μας

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
Μες στου μυαλού μου το αβάσταχτο κενό
Μοιάζεις με όνειρο που φεύγει μακρινό...

Και δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο
Που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
Κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
Σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
Και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ
Δώδεκα

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
Τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
Και μεγαλώνει η απόσταση για μας

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
Δεν το αντέχω το μαρτύριο αυτό
Και πως τελειώσαν όλα θέλω να σου πω...

Μα δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο
Που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
Κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
Σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
Και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ
Δώδεκα