Επείγον Περιστατικό (Epeigon Peristatiko) Vasilis Karras

[Στροφή 1]
Τι να σκεφτώ και τι να πιστέψω
Κάθε φορά, με βγάζεις απ' έξω
Ψάχνω και 'γω, στα μάτια σου μέσα, μιαν άκρη να βρω
Πότε μιλάς και πότε σωπαίνεις
Και όταν πονάς, τηλέφωνο παίρνεις
Μ' έχεις μπερδέψει πολύ και άλλο πια δεν μπορώ

[Επωδός]
Εσύ δεν είσαι αγάπη, είσαι επείγον περιστατικό
Και άδικα παλεύω, με ένα μπουκάλι να σωθώ
Αδύνατον για 'σενα, να καταλάβεις πόσο σ' αγαπώ
Λυπάμαι που δεν έχεις, ούτε καρδιά ούτε μυαλό

[Στροφή 2]
Πότε γελάς και πότε φοβάσαι
Τον εαυτό σου, ποτέ δεν λυπάσαι
Και μια ζωή, αιχμάλωτη θα 'σαι, στον εγωισμό
Έτσι που πας κι έτσι που είσαι
Δεν ωφελεί, να προσποιείσαι
Σε ένα ταξίδι θα βγεις, χωρίς γυρισμό

[Επωδός]
Εσύ δεν είσαι αγάπη, είσαι επείγον περιστατικό
Και άδικα παλεύω, με ένα μπουκάλι να σωθώ
Αδύνατον για 'σενα, να καταλάβεις πόσο σ' αγαπώ
Λυπάμαι που δεν έχεις, ούτε καρδιά ούτε μυαλό
Εσύ δεν είσαι αγάπη, είσαι επείγον περιστατικό
Και άδικα παλεύω, με ένα μπουκάλι να σωθώ
Αδύνατον για 'σενα, να καταλάβεις πόσο σ' αγαπώ
Λυπάμαι που δεν έχεις, ούτε καρδιά ούτε μυαλό