Bir Bilsen Kolera

[Verse 1]
Bir ganimettir ciğerinden geçen her nefes
Gitti giden, hiç gidenden var mı ses?
Biri yer biri bakardı, öyle koptu kıyamet
Büyüklük göstermekti küçüklüğe alamet (vah, vah, vah)
Görünüyor ruhunun çirkin köşeleri
Öyle güzelsin ki hâlâ elmasın çamurlu hâli
Parlamadığını fark ettin oldu akıl baliğ
Böyle dosta malum olur alemin tüm hâlleri
Yalnız kalınabilen bir yer var mı bildiğin?
"Saklanacak yer yok." derdi Mahmut Hüdayim
Kullanır da dostu derdi: "Benim canım enayim."
Kaf ve kef'tir helalim, sanki odur cemalim
Şekil alır demir döve döve
İnsan olgunlaşır dert çeke çeke
Dedikodu gibi yayılıyor bende bilmece
Binilmeyen yaşlı bir at
Bakılmayan yaşlı bir surattı öptün her gece

[Nakarat]
Bir bilsen; içimi bi' kemiren var
Bir bilsen; anlayan yok hâlimi
Bir bilsen anlatacağım şeyleri
Bir bilsen, ah, bir bilsen sen

Bir bilsen; kaybettin her şeyi
Bir bir sen çok ağlayacaksın
Hele gülsen, zahirden geçip bâtını görsen
Ah, bir görsen sen