Məryəm Yap10

Onun fikrində belə yaşamaq vahiməli
Sinifdə qızlar arasında yeganə bakirədir
Heç vaxt ağlamaz, yazsa qiymət kafi müəllim
Atasın itirmişdi düşmən tutanda Qahirəni

Bir dahi dəli kimi qızın yarası qalın
Bu bədbəxtin son hadisədən heyif bir xalası qalır
Ev yoxsul, tavan nazik, divarın malası qalıb
Ağlayırdı, gözü önündə ata qızının qadasın alır

Hara sığar axı, xalası deyir: “İstəmə pul”
Qurtarıb evdə hər şey, yox nə çörək, yox nə un
1 həftə sonra onu bir varlı evdə işlədə qul
Alçaq əmr verib qışqırırdı: “Tez işlə və dur”

Hər dəfə bu hadisə ürəyi daş kimi bərkitdi
Adiləşdi əziyyət ona, ağlamağı tərgitdi
İllər gəldi, getdi, dərk etdi
Saat 1-ə qalırdı, doğma yeri tərk etdi

Yad şəhər soyuq, nazik köynəyi dayağı
Nə vaxtdır daş üstə yatır, göynəyir ayağı
Xoşbəxtlik uzaq səma, amma görməyir qağayı
Tək yol fahişəlikdir, vermir ölmək qərarın

Aylar sonra istəyinin həyata keçməsi
Kabluk, qımızı pomada, bədəndə döyməsi
Hər gecədən sonra əzələlərin göynəməsi
Ailənin səsini əvəz edirdi artıq nalə səsi