Roze Hotel Rob de Nijs

In hun liefde zijn ze stil
Als een beeld dat niets meer wil
Dan een plaatsje alleen, in het park
Zo oud, en nog samen

Warme hand op die van haar
Diep tevreden met elkaar
Maar de regen is als verlangen op hun ramen
En ik zie ze nog, destijds
Ze namen ieder jaar

'n Chambre a deux
In het Roze Hotel
In de hemelshoge zaal
Een jong verliefd stel
Hun eigen melodie
Heet hen welkom en vaarwel... en vaarwel

And're mensen, nieuw gezin
Op een foto hun begin
Zie je hem, met pijp, op een leeg terras
Zo jong, wat een slungel

In zijn hand een bruidsboeket
Halfvergaan nu, bij hun bed
Maar hij weet nog hoe de zon viel op haar haren
En de spanning van die dag
Die voelt hij ieder jaar