[Chorus]
Υπάρχει λόγος που νιώθεις κενός
Μην σε φοβίζει αδερφέ μου ο γκρεμός
Αυτό το βλέμμα μιλάει
Αυτό το γέλιο σου πάει
Μετά τον πόνο πάντα βλέπαμε φως
Υπάρχει λόγος που νιώθεις κενός
Μην σε φοβίζει αδερφέ μου ο γκρεμός
Αυτό το βλέμμα μιλάει
Αυτό το γέλιο σου πάει
Μετά τον πόνο πάντα βλέπαμε φως
[Verse 1]
Είπα στον Θανάση πως πρέπει να αποσυρθώ
Πώς αυτός ο δίσκος μάλλον θα είναι και ο τελευταίος μου
Να παρατήσω το χαρτί και το στυλό
Μα πριν να φύγω να μιλήσω για ψυχή, το νιώθω χρέος μου
Αν την κάνω, να θυμάσαι τα καλά
Όσο τα άσχημα με τρώνε και δεν μπορώ να ησυχάσω
Τους φαίνονται τα λόγια μου βαριά
Μα είναι ότι νιώθω και ότι νιώθω μπαίνω μπουνιά να το γράψω
Για αυτό μιλάγαμε και φτάσαμε στην νύχτα
Του δίνουμε ψυχή, δεν μας φτάνουν τα λίγα
Όσο μένεις για χρόνια, τόσο σε τρώει η συνήθεια
Και όσο αλλάζεις σεντόνια, μεγαλώνει το ζήτα
Δεν καλύπτεται η βρώμα τους με λούσα και κολώνιες
Μείνε για λίγο να σε δω, περάσανε χειμώνες
Στο κέντρο ψάχνω να με βρω, με ζαλίζουν οι κόρνες
Έχω το κινητό κλειστό, μα με δείχνουν οι οθόνες
Κοίτα που κόλλησες και απόψε ξερό μου κεφάλι
Ότι καλό και να σου πω γυρίζεις απ'την άλλη
Θα την βρούμε την άκρη, αν όχι λέω χαλάλι
Φορά πλατύ χαμόγελο και πετά το μπουκάλι
Δεν ξέρω τι πρέπει να πω, τι θέλεις να πιστέψεις
Μα δεν χωράνε σε γραμμές οι ανθρώπινες σχέσεις
Όλο μου λες ότι σε κούρασαν οι υποσχέσεις
Όλο ζητάς τον καναπέ, να σου πάρω τις σκέψεις
Ραπαρω ακυκλοφόρητα και ανάβεις τσιγάρο
Μου λες δεν φεύγεις για δουλειά, πως δεν αντέχεις άλλο
Καμοια φορά αμφιβάλλω, αν θέλω να ραπαρω
Και μου απαντάς, σαν εσένα δεν ξέρω ράπερ άλλο
Υπάρχει λόγος που νιώθεις κενός
Μην σε φοβίζει αδερφέ μου ο γκρεμός
Αυτό το βλέμμα μιλάει
Αυτό το γέλιο σου πάει
Μετά τον πόνο πάντα βλέπαμε φως
Υπάρχει λόγος που νιώθεις κενός
Μην σε φοβίζει αδερφέ μου ο γκρεμός
Αυτό το βλέμμα μιλάει
Αυτό το γέλιο σου πάει
Μετά τον πόνο πάντα βλέπαμε φως
[Verse 1]
Είπα στον Θανάση πως πρέπει να αποσυρθώ
Πώς αυτός ο δίσκος μάλλον θα είναι και ο τελευταίος μου
Να παρατήσω το χαρτί και το στυλό
Μα πριν να φύγω να μιλήσω για ψυχή, το νιώθω χρέος μου
Αν την κάνω, να θυμάσαι τα καλά
Όσο τα άσχημα με τρώνε και δεν μπορώ να ησυχάσω
Τους φαίνονται τα λόγια μου βαριά
Μα είναι ότι νιώθω και ότι νιώθω μπαίνω μπουνιά να το γράψω
Για αυτό μιλάγαμε και φτάσαμε στην νύχτα
Του δίνουμε ψυχή, δεν μας φτάνουν τα λίγα
Όσο μένεις για χρόνια, τόσο σε τρώει η συνήθεια
Και όσο αλλάζεις σεντόνια, μεγαλώνει το ζήτα
Δεν καλύπτεται η βρώμα τους με λούσα και κολώνιες
Μείνε για λίγο να σε δω, περάσανε χειμώνες
Στο κέντρο ψάχνω να με βρω, με ζαλίζουν οι κόρνες
Έχω το κινητό κλειστό, μα με δείχνουν οι οθόνες
Κοίτα που κόλλησες και απόψε ξερό μου κεφάλι
Ότι καλό και να σου πω γυρίζεις απ'την άλλη
Θα την βρούμε την άκρη, αν όχι λέω χαλάλι
Φορά πλατύ χαμόγελο και πετά το μπουκάλι
Δεν ξέρω τι πρέπει να πω, τι θέλεις να πιστέψεις
Μα δεν χωράνε σε γραμμές οι ανθρώπινες σχέσεις
Όλο μου λες ότι σε κούρασαν οι υποσχέσεις
Όλο ζητάς τον καναπέ, να σου πάρω τις σκέψεις
Ραπαρω ακυκλοφόρητα και ανάβεις τσιγάρο
Μου λες δεν φεύγεις για δουλειά, πως δεν αντέχεις άλλο
Καμοια φορά αμφιβάλλω, αν θέλω να ραπαρω
Και μου απαντάς, σαν εσένα δεν ξέρω ράπερ άλλο
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.